Η παραλία που μας βολεύει να επισκεφτούμε για κολύμβηση, λόγω μικρότερης απόστασης από την κατοικία μας, είναι αυτή που την αποφράδα ημέρα της 23/7/2018, βλέπαμε να καίγεται και να καταστρέφεται, σε φρικτές εικόνες, μες στην οθόνη της τηλεόρασης του σπιτιού μας. Συντετριμμένοι τότε, αναρωτιόμαστε για το πότε οι άνθρωποι επιτέλους θα ωριμάσουν και θα παύσουν να καταστρέφουν τη φύση.
Μιλάμε για την περιοχή που λέγεται Μάτι της Αττικής. Κάναμε τρία χρόνια να πλησιάσουμε σ’ αυτά τα σημεία της πυρκαγιάς, ώσπου φέτος δειλά-δειλά ξαναπροσπαθήσαμε. Δεν πήγαμε βέβαια σ’ εκείνο το σημείο που έγινε το πιο τραγικό γεγονός της φωτιάς, δηλαδή εκεί που στην παραλία με βράχους κατέβαινες από ένα στενό δρομάκι. Στην αρχή το τσιμεντένιο δρομάκι το έφραζε μια ψηλή κουκουναριά, που ήταν απομεινάρι μιας άλλης εποχής. Το δένδρο αυτό άντεξε επτά δεκαετίες και σήμερα είναι μόνο ένα κομμένος κορμός μόνο είκοσι πόντων, που απόμεινε μετά την πυρκαγιά. Τίποτα πια δεν θυμίζει στο σημείο αυτό το τοπίο που υπήρχε στο παρελθόν.
Έτσι, προτιμήσαμε ένα άλλο σημείο να επισκεφτούμε, που είχε υποστεί τις λιγότερες καταστροφές. Φτάσαμε λοιπόν χθες κάνοντας 25 χιλιόμετρα μες στη ζέστη, θερμοκρασίες πάνω από 40 βαθμούς, στο σημείο προορισμού μας.
Εκεί τα δένδρα δεν υπάρχουν πια, τώρα φαίνονται μόνο τα παραθεριστικά κτίρια. Άλλοτε τα κτίρια αυτά που είναι αταίριαστα με τη γύρω φύση, ήταν κρυμμένα και είναι απορίας άξιο με ποια πολεοδομική διάταξη μπόρεσαν να κτιστούν. Αλλά, παρ’ όλα αυτά, η φύση στέλνει αισιόδοξο μήνυμα, δείχνοντάς μας ότι προσπαθεί αργά να κλείσει τις πληγές της και κάποτε να αναγεννηθεί.
Κάτω στην παραλία η κατάσταση βάραινε από κυριακάτικο πλήθος, από τις εκδηλώσεις και τους θορύβους των επισκεπτών. Όμως στη συνέχεια μια ευχάριστη νότα ένιωθες βλέποντας τις πινακίδες που έγραφαν ότι η παραλία είχε υιοθετηθεί από κάποιο ασφαλιστικό οργανισμό. Αλλά τι μπορούσε να σημαίνει το γεγονός αυτής της υιοθεσίας, πέραν από εμφανή σημεία αυτής, δηλαδή τις ενδεικτικές πινακίδες που αναγγέλλουν το γεγονός, αναρωτήθηκα.
Συγχρόνως διαπιστώσαμε ότι έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία του χώρου καλαίσθητοι ξύλινοι σκουπιδοτενεκέδες, με εξειδικευμένες υποδοχές ως προς το είδος των σκουπιδιών, δηλαδή μικτά, υάλινα, αλουμινίου, χαρτιού συσκευασίες.
Αλλά προπαντός, ακόμη εμφανέστερα, μέσα στη θάλασσα υπάρχουν κίτρινες μπάλες που δείχνουν τα σημεία που οι κολυμβητές μπορούν αμέριμνα να κολυμπήσουν, με ασφάλεια δηλαδή και χωρίς κανένα άγχος ή φόβο για τυχόν ατυχήματα να τους βασανίζει το μυαλό.
Αλλά, φτάνοντας στην άκρη της ακτής είδαμε ειδική πινακίδα που προειδοποιούσε για το επικίνδυνο του εδάφους, λόγω κατολισθήσεων. Και μας φάνηκε ανεξήγητο το γεγονός ότι ακριβώς δίπλα στο σημείο αυτό βλέπεις να υπερυψώνεται πολυώροφο κτίριο με υάλινα μπαλκόνια. Το κτίριο αυτό περιζώνεται από τείχη μπετόν τα οποία φτάνουν σχεδόν ως το κύμα, ενώ στην εξωτερική πόρτα του υπάρχει προειδοποιητική πινακίδα «Προσοχή σκύλος».
Άραγε τι περιλαμβάνει η σχετική πράξη υιοθεσίας, ως προς το κτίριο αυτό. Αλλά και ποιοι είναι οι τίτλοι ιδιοκτησίας αυτού του οικοδομικού μεγαθήριου που εκτείνει τα ποδάρια του με τέτοια θρασύτητα ως το θαλάσσιο νερό.
Αλλά, το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιλήφθηκα ήταν όταν ήρθε η ώρα κι αποφάσισα να μπω στο νερό.
Σε όλη την έκταση, από την αμμουδιά ως την περιοχή των κίτρινων προστατευτικών μπαλονιών, η θάλασσα περιείχε πλήθος πλαστικών μικρών κομματιών από διασκορπισμένα σκουπίδια και σκουπιδάκια. Κομμάτια από μπλε σακούλες ή πλαστικά ποτηράκια επέπλεαν με συνοδεία αφρών, φαιού χρώματος στη θαλάσσια επιφάνεια.
Τότε άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά και να συνειδητοποιώ την ανεπάρκεια της σχετικής πράξης υιοθεσίας. Εν τοις πράγμασι έβλεπα ότι στους όρους θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνεται και ειδική ρύθμιση όρος για την προστασία της ακτής, ως προς την πηγή διάχυσης των απορριμμάτων. Δηλαδή, για να υπάρξει οριστική διευθέτηση και νοικοκυροσύνη, απαιτείται ειδική πρόβλεψη και απαγόρευση ρίψης σκουπιδιών από τα διερχόμενα φεριμπότ αλλά και από οικισμούς της απέναντι όχθης του Ευβοϊκού πελάγους.
Αλλά, παρ’ όλη την υποβαθμισμένη αυτή κατάσταση σε ένα σημείο του θαλάσσιου χώρου, εντός του οπτικού πεδίου, παρατήρησα εξαιρετικό γεγονός ερωτικών περιπτύξεων νεαρού ζεύγους λουομένων.
Το ζευγάρι αυτό αγνοώντας τα συμβαίνοντα στον γύρω χώρο, έδειχνε να μην στενοχωρείται από τίποτα, ενώ τα κύματα έραιναν πάνω τους, αντί ανθέων, διάκοσμο μικρών σκουπιδιών. Ήταν ένα σύμπλεγμα, αναπόσπαστο με την όλη αντιθετική εικόνα, που άφηνε την κίνησή του να διαχέεται σαν χαρούμενη νότα και ελπίδα στην ατμόσφαιρα.
Παρ’ όλα αυτά, για λίγες στιγμές έστω, έσβηνε η ανάμνηση των τραγικών γεγονότων και οι εικόνες αλλοίωσης του γύρω περιβάλλοντος. Και αθέλητα κάτι σε ωθούσε στην αισιόδοξη σκέψη για την πορεία της ίδιας της ζωής.
