Ο περίπατος στην εξοχή όλες τις εποχές αποτελεί μια σημαντική απόλαυση της καθημερινότητας. Γιατί όλες οι εποχές έχουν τις δικές τους χάρες.
Ιδιαίτερα τα ηλιοβασιλέματα στην περιοχή της Βορειοδυτικής Πελοποννήσου αποκλείεται να μην σε εμπνεύσουν.
Συνηθίζω λοιπόν κάποια απογεύματα, προσπαθώντας να αποβάλλω το καθημερινό άγχος να περπατάω με τη συμβία μου σε διάφορες περιοχές, κυρίως ακρογιαλιές, για λόγους σωματικής και ψυχικής υγείας, αλλά και ψυχαγωγίας.
Τίποτα το αξιοπερίεργο ως συνήθεια, γιατί και άλλοι άνθρωποι, λίγοι βέβαια, περπατούν προκειμένου να χάσουν κανένα κιλό.
Εκατοντάδες χρόνια φαντάζομαι οι άνθρωποι ακολουθούν αυτή τη συνήθεια.
Σίγουρα στο παρελθόν, εκτός από ψυχαγωγία, η επαφή με τη φύση της εξοχής πρόσφερε και τροφή, άγρια χόρτα, φρούτα και ζώα.
Κανένας λόγος δεν θα υπήρχε για να αναφερθώ στα παραπάνω, αν δεν μου συνέβαινε κάτι περίεργο, το τελευταίο διάστημα, όταν επισκέπτομαι την παραλία των παιδικών μου χρόνων.
Συναντάω εκεί έναν άνθρωπο που με κοιτάζει με εχθρικό βλέμμα. Το πρώτο διάστημα τον χαιρετούσα και έκανα σαν να μην πρόσεχα την εχθρότητά του. Μετά στενοχωριόμουν και προσπαθούσα να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά του.
Ο άνθρωπος αυτός, παλιός ψαράς, ασκεί σήμερα το επάγγελμα του τσοπάνη στην περιοχή του Αϊ Θανάση.
Και στο παρελθόν συναντούσα συχνά αυτόν, μάλλον καλοκάγαθο άνθρωπο, που ποτέ δεν ακούστηκε να είναι μπλεγμένος σε κάποιο σοβαρό επεισόδιο.
Ένας ταλαίπωρος και φτωχός μεροκαματιάρης.
Τι συμβαίνει αναρωτιόμουν και γίνουμε σήμερα αποδέκτης των σκοτεινών αισθημάτων αυτού του σχεδόν αγνώστου προσώπου ;
Κάποια στιγμή ως έκλαμψη συνέδεσα τα γεγονότα…
Στη μικρή κωμόπολη διαδίδεται τα τελευταία χρόνια ότι οι οικολόγοι αμολούν φίδια, αλεπούδες, λύκους και άλλα άγρια ζώα.
Έτσι, θυμήθηκα ότι ένα πρωινό, παλιότερα, με περίμενε στην πόρτα του σπιτιού μου, ένας μισότρελος που με έβριζε γιατί αλεπούδες έφαγαν τις κότες του.
Υπέθεσα ότι, ο λόγος της αναπτυχθείσης εχθρότητας του τσοπάνου μπορούσε να είναι η πιθανότητα απώλειας κάποιων προβάτων του, καθώς και η σαθρή πίστη του ότι αίτιος του κακού αυτού ήμουν εγώ, ως χαρακτηρισμένος οικολόγος της περιοχής, με μερικούς άλλους.
Γενικά, εκτός από περιπτώσεις κάποιων πολιτικών φιλονικιών με ιδεολογικό περιεχόμενο, δεν θυμάμαι σε άλλη περίπτωση να έγινα αντικείμενο κάποιας εχθρότητας.
Ακόμη, θυμήθηκα, είχα διαβάσει ότι οι Ρώσοι στρατιώτες στον πόλεμο της Μαντζουρίας πίστευαν ότι οι Ιάπωνες ήταν μικρόβια, έμπαιναν μέσα στα άρβυλά τους δάγκωναν το πόδι και προκαλούσαν το θάνατο. Στις επιδημίες σκότωναν τους γιατρούς γιατί τους θεωρούσαν υπεύθυνους για τη μόλυνση των πηγών και την εξάπλωση της ασθένειας.
΄Ισως, ο μοχθηρός ποιμήν να έτρεφε στο μυαλό του ανάλογες δοξασίες και έμμονες ιδέες για το πρόσωπό μου.
Να πιστεύει δηλαδή ότι κατά τις απογευματινές μου επισκέψεις στην περιοχή αυτή, επιδίδομαι σε πράξεις ύποπτες και καταστροφικές για το ποίμνιό του. Ότι εκτρέφω κρυφά διάφορα άγρια ζώα τα οποία απελευθερώνω σε βάρος των δικών του επαγγελματικών συμφερόντων. Μπορεί να πιστεύει πιο φανταστικά πράγματα που είναι δύσκολο και να σκεφτώ ακόμη.
Φόβος, κυρίεψε την ψυχή μου το τελευταίο διάστημα.
΄Επαψα πια να περνώ από το αγαπημένο σημείο του Αϊ θανάση.
Το σημείο αυτό το αποκαλώ σημείο «ζεν», γιατί περνώντας από το μέρος αυτό αισθάνεσαι να γίνεται ένα με το φυσικό περιβάλλον. Βλέπεις μπροστά του το εκκλησάκι του Αϊ θανάση και στο βάθος του ορίζοντα το φράγκικο κάστρο Χλεμούτσι. Νιώθεις ο χρόνος να σταματά, να μην έχει νόημα.
Ίσως εκεί να υπήρχε κάποιος αρχαίος ναός σχετικός με την αθανασία της ψυχής.
Σε ένα τέτοιο σημείο, φυσικής και ψυχικής αταραξίας, εμφανίζεται ξαφνικά η βλοσυρή μορφή του ποιμένα, που μου δημιουργεί άγχος ανεξήγητο και ανησυχία.
Ο άνθρωπος αυτός πιθανόν να γίνει εκδικητικός και επικίνδυνος. Περπατώντας εγώ αμέριμνος, ευρισκόμενος σε κατάσταση φιλοσοφικής και υπαρξιακής μέθης, με τα φυσικά χρώματα και αρώματα να κατακλύζουν την ψυχή μου, ίσως δεχτώ κάποια απρόβλεπτη επίθεση του κατά φαντασία αδικημένου αυτού βοσκού.
Διότι, μπορεί να υποστηρίζω με φανατισμό τη διατήρηση της άγριας φύσης, την προστασία της άμοιρης και κατασυκοφαντημένης αλεπούς, το ιερό φίδι που το έχουν ταυτίσει οι σύγχρονοι άνθρωποι με τον εωσφόρο (διάβολο), αλλά πότε δεν έτυχε να γίνω εκτροφέας αγρίων ζώων ή με κάποιο τρόπο να εργαστώ σε κέντρο περίθαλψης και προστασίας της άγριας φύσης. Πολύ περισσότερο στην αυλή του σπιτιού μου.
Η απομάκρυνσή μου από την περιοχή αυτή δεν σημαίνει και εξάλειψη κάθε φόβου για πιθανή επιθετική ενέργεια του βοσκού. Γιατί και σε άλλη περιοχή μπορεί να συμβεί ανάλογο γεγονός, εάν στο μυαλό του σφηνωθεί εσφαλμένη ιδέα περί των αιτιών κάποιας ζημιάς του ζωικού του κεφαλαίου.
Αυτός, υπό την επήρεια ψευδών ειδήσεων που διασπείρουν διάφοροι καιροσκόποι και συστηματικοί συκοφάντες, μπορεί να βρεθεί σε έξαλλη κατάσταση, μη ελέγχοντας το ψυχικό του κόσμο και να στραφεί με καταστροφική μανία εναντίον μου, έστω και αν βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, ακόμη και εντός των γραφείων της δημόσιας υπηρεσίας που εργάζομαι.
Ευρισκόμενος τις επόμενες μέρες σε συνεχή ανησυχία και περισυλλογή, αναζήτησα κάποια διέξοδο μακριά από το πλαίσιο της αμφίβολης διαπροσωπικής σχέσης με τον υποτιθέμενο διώκτη μου.
Διαπίστωσα με διάφορους τρόπους ότι στη μικρή κοινωνία της κωμοπόλεως, σε μερίδα του πληθυσμού υπάρχει διάχυτη η ιδέα περί κακοπροαίρετων ενεργειών των οικολόγων, όπως και κακόπιστη αντιμετώπιση αυτών.
Σίγουρα κάποιος σκοτεινός εγκέφαλος φρόντισε από καιρό και υπόγεια καλλιέργησε το έδαφος για την υποδοχή τέτοιων συκοφαντιών.
Κατέληξα λοιπόν ότι, είναι ανάγκη, χωρίς καθυστέρηση, να αναληφθεί πρωτοβουλία και εκστρατεία εξύψωσης του μορφωτικού επιπέδου ομάδας του πληθυσμού, αγροτικής κυρίως προέλευσης.
Να ξεκινήσει αμέσως ενημερωτική προσπάθεια σχετικά με τις δραστηριότητες περιβαλλοντικών και άλλων οργανώσεων, καθώς και για τη σημασία των ενεργειών των φορέων και ενεργών πολιτών για τη διατήρηση διαφόρων υπό εξαφάνιση ειδών, ασβών, λαγών, αλεπούδων, φιδιών κλπ, σε σχέση με τη γενικότερη ιδέα της οικολογίας και της αειφόρου ανάπτυξης.
Πολλαπλά ευεργετικές θα είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας εκπολιτιστικής σταυροφορίας. Ίσως έτσι διασφαλιστεί και η δική μου ψυχική ηρεμία και ακεραιότητα, καθώς και το δικαίωμά μου να επισκέπτομαι, όποτε επιθυμώ, τις παραλίες και τη φύση στις εξοχές του Ηλειακού Κάμπου.
