Συ με τα σκοτεινά τα μάτια

Γυναίκα των ονείρων μου,

Με τα σανδάλια από ελεφαντόδοντο,

Δεν υπάρχει κανείς που να σου μοιάζει ανάμεσα στους χορευτές,

Κανένας με γρήγορα πόδια.

Δεν σε βρήκα στις σκηνές,

Στη ραγισμένη σκοτεινιά

Δεν σε βρήκα στο φιλιατρό του πηγαδιού

Ανάμεσα στις γυναίκες με τις στάμνες.

Τα λεπτά σου χέρια νεαρό δένδρο κάτω από τον φλοιό του:

Το πρόσωπό σου ποταμός φεγγοβολιάς.

Λευκοί σαν μύγδαλο οι ώμοι σου.

Σαν τα ξεφλουδισμένα μύγδαλα της νέας σοδειάς.

Δεν σε φυλάνε ευνούχοι.

Κι ούτε κοντάρια χάλκινα.

Επίχρυσες πολύτιμες πέτρες και ασήμι εκεί που αναπαύεσαι,

Μία καφέ ρόμπα με χρυσές κλωστές ραμμένες επιδέξια, τους κάνει όλους να σε περιτριγυρίζουν,

Ω, Θαύμα στην Κανά, «Δένδρο στο ποτάμι».

Όπως ένα ρυάκι στα βούρλα επάνω μου τα χέρια σου.

Τα δάχτυλά σου ρεύμα παγωμένο.

Κόρες παρθένες άσπρες σαν χαλίκια.

Η μουσική τους γύρω σου!

Δεν υπάρχει κανείς που να σου μοιάζει ανάμεσα στους χορευτές.

Κανένας με γρήγορα πόδια.