Πονώ όλο μου το σώμα τα πόδια μου δεν τα νιώθω καθόλου.
Τι έγινε;
Θυμάμαι να δίνω εντολή στο λοχία Γιώργο να οδηγήσει το λόχο πίσω από το ύψωμα. Βλέπω τους εχθρούς να έρχονται.
Εννοείται ότι ακούγονται αεροπλάνα να περνούν συνέχεια από πάνω μας και δεν είναι δικά μας.
Μετά κενό.
Και να ‘μαι τώρα εδώ, ξαπλωμένος ανάσκελα βαριά τραυματισμένος. Δεν μπορώ να κουνηθώ και το σώμα μου είναι γεμάτο πληγές. Πονώ αφόρητα. Μόνο το κεφάλι μου μπορώ να κουνήσω. Το σηκώνω όσο μπορώ από το έδαφος και βλέπω τους στρατιώτες μου πεσμένους στο έδαφος. Πληγωμένους, πεθαμένους, δεν ξέρω;
Πέρασαν οι εχθροί από πάνω μας…
Αναγνωρίζω τον Νίκο και τον Χάρη. «Νίκο τί έγινε; Νίκο! Χάρη, απάντα μου σε διατάζω!»
Σιωπή. Τίποτα. Πέθαναν.
Λίγο πιο πέρα βλέπω κι άλλους αλλά δεν τους αναγνωρίζω, τα πρόσωπα τους είναι βουτηγμένα στο αίμα.
Άρχισε να νυχτώνει. Θα περιμένω να ξημερώσει και θα δω τι θα κάνω. Έγειρα το κεφάλι μου δεξιά. Δεν κατάλαβα αν κοιμήθηκα ή λυποθύμησα από τον πόνο. Τελικά κοιμήθηκα.
Ξημέρωσε. Νιώθω κάτι να ακουμπά το αριστερό μου χέρι και ανοίγω τα μάτια. Βλέπω ένα γκρίζο λύκο από πάνω μου αγριεμένο να με κοιτάζει και να μου δείχνει τα δόντια του. Γέρνει το κεφάλι του από πάνω μου και αρχίζει να με κατασπαράζει. Σε κάθε δαγκωματιά νιώθω τα δόντια του να τρυπούν το δέρμα μου να μπαίνουν βαθιά κόβοντας τις ίνες της σάρκας μου και τραβώντας με δύναμη να ξεσκίζουν λίγο λίγο το κορμί μου. Με μασούσε με πολλή όρεξη. Ή πεινούσε πολύ ή είμαι πολύ νόστιμος ή και τα δύο.
Έφαγε πολλά κομμάτια από την σάρκα μου, αλλά είμαι ακόμα ζωντανός. Δεν έφαγε την καρδιά και το μυαλό μου γι’ αυτό μπορώ και σας αφηγούμαι τι συμβαίνει. Συνεχίζει να μου αφαίρει κομμάτια και να τα τρώει. Το αίμα μου έτρεχε πολύ. Όταν έφτασε στο στέρνο μου και φάνηκε η καρδιά μου σταμάτησε γύρισε και με κοίταξε.
«Τί έγινε λύκε, γιατί σταμάτησες; Φάε και την καρδία μου να τελειώνουμε», του λέω
Με ακουμπά κάπου εκεί στην καρδιά και μου χαιδεύει τα μαλλιά.
«Μανώλη αγάπη μου ξύπνα! Σήκω να ετοιμαστείς. Σε μια ώρα πρέπει να είμαστε στο αεροδρόμιο. Δεν θέλω ο γιός μας να περιμένει.»
Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι και στέκομαι μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη της γυναίκας μου που βρίσκεται στην μέση του δωματίου. Παρατηρώ το σώμα μου και ευτυχώς με βλέπω ολόκληρο.
Πλύθηκα και ντύθηκα. Τώρα οδηγώ για το αεροδρόμιο ευτυχισμένος.
