Όταν είσαι παιδί
Όταν είσαι παιδί
γαλάζιο πουλί
φέρεις πάντα, με περηφάνια,
κορώνα, στεφάνι ανεμώνες,
στο κεφάλι.
Μεγαλώνοντας τρομάζεις, τι πιο φυσικό;
Σαν τον Μπουκόβσκι γίνεσαι.
Το κρύβεις στην καρδιά
και το μαλώνεις λέγοντας, Εκεί!
Στ’ αυγά σου κάτσε
μην και μας πάρουν μυρωδιά
πως έχουμε καρδιά.
Στεφάνι ακάνθινο, θύμα από μόνος σου
μήπως το φτερωτό γαλάζιο έχεις κάνει;
2
Σε θαυμαστούς λειμώνες
Σε θαυμαστούς λειμώνες εκείνος σ’ έριξε
κι ήτανε τόσο θαλεροί που
κάποιοι λέγαν πως
κεφάλια συνανθρώπων σου συνέλεγες
με τις καρδιές των μαρουλιών
φονιά σε είπαν των αγρών
και ακόμα περισσότερων
στο μεταξύ, ψηλά
μέσα από πτυχές των πύρινων νεφών
καθώς εσύ
ακόμα ονειρευόσουν
αναζητώντας σε
βουλές αντάριαζαν
κατέβαζαν το σκότος
ενώ άρχοντες ηλιογάβαλοι
σε πνίγαν με λουλούδια της φωτιάς
και της υποταγής.
Εικόνες:
2) BlueBird – EriIwasaki
2) Scene from a Fantastic Garden’, Indian miniature, Mughal Period , early 1800’s
