Σέβας για αυτή τη μαύρη πεταλούδα αμφισβητία που, βαριεστημένη από το προβλέψιμο χάος της ανοιξιάτικης φύσης, το όργιο χρωμάτων, ευωδιάς και κίτρινης σκόνης όπου βυθίζει πόδια και μουρίτσα για να μαστουρώσει και να σεξουαλιαστεί μαζί με τ’ άλλα ζουζούνια, άνθια και φυτά, και ποιος ξέρει με τι άλλο, γάργαρων νερών για να νιφτεί και να πλατσουρίσει ερωτικά πριν και μετά τα ξεφαντώματα, τρεμάμενες φυλλωσιές που της γνέφουν να χωθεί μέσα τους για να κάνει κι άλλα, αυτή, ω τι ανατροπή! Κιαλάροντας άγνωστο γυαλιστερό και στρόγγυλο – περίπου – αντικείμενο κάτω από τον ήλιο τον λαμπρό, πεταρίζει τα μαύρα φτερά και τα λεπτεπίλεπτα πόδια της και αφού στροβιλίζεται πάνω από στενό αστικό μπαλκόνι με καμιά δεκαριά γλάστρες, επιλέγει να προσγειωθεί σε κρανίου τόπο – εν τη κυριολεξία -, λείο και κατάφωτο (εξωτερικώς τουλάχιστον), με πυκνότατη, πλην όμως ξυρισμένη, στις παρυφές του, βλάστηση, και παραμένει εκεί, το αθεόφοβο λεπιδόπτερο, ώρα πολλή σουλατσάροντας δεξιά αριστερά συλλέγοντας, ενδεχομένως, δείγματα από τον άγνωστο πλανήτη και απολαμβάνοντας το ρίσκο.

Σέβας και πάλι σέβας ρεεε στις μαύρες πεταλούδες επαναστάτες της άνοιξης που σπάνε τα στερεότυπα και τολμούν να πράξουν το απρόβλεπτο, που γυρνάνε την πλάτη σε κάμπους και ραχούλες, ποταμάκια και γευστικότατα και γόνιμα, ολάνθιστα λουλούδια, και μας συμπαραστέκονται στους περιορισμενους χώρους μας. Που μας ψυχαγωγούν και μας εμψυχώνουν με την σικάτη, μινιμαλιστική τους ομορφιά. Πού μας παρηγορούν με τη συντροφιά και τ’ άγγιγμά τους – χειρονομία απαγορευμένη για το ανθρώπινο είδος τις μέρες που ζούμε. Που στολίζουν γουστόζικα ξυρισμένες κεφαλές. Που σκοτίστηκαν εντέλει αν μας αρέσουν, που δεν μπαίνουν σε πλαίσια, και ασφαλώς ούτε σε κορνίζες, για να καταλήξουν με καρφίτσες να διακοσμούν τον τοίχο μας και, κάποτε, τις ορέξεις συγγραφικών ιδιοφυιών της χάρης του Ναμπόκοφ. Που δεν συμμορφώνονται με την εικόνα που εμείς έχουμε γι’ αυτές, για τη θέση τους στη φύση, ούτε άλλωστε για την εικαστική τους ομορφιά.

Που έχουν άλλα σχέδια για την πάρτη τους. Που ρίχνονται μ’ αποκοτιά ζηλευτή στην εξερεύνηση άγνωστης φαλακρής κεφαλής εγκλεισμένου και εσφιγμένου αυτής της άνοιξης και έτσι μας προσφέρουν ένα ιδιότυπο θέαμα και ένα αξιοπρόσεκτο θέμα σχολιασμού.
Πρόκειται για μεγάλες μούρες.

Από την προσωπική μου συλλογή Οι ανατρεπτικοί της φύσης (σε συνέχειες).