ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ
-
Πού πας με τόσα διλήμματα αγκαλιά;
-
Διφορούμενα αναζητώ, δίστρατα και διχάλες.
-
Δεν σε φοβίζουν τα αδιέξοδα, αυτά τα εκβιαστικά τελεσίγραφα;
-
Όχι, το μονοπάτι το αδιάβατο επιλέγω συχνά.
-
Τι κρατάς μέσα στη χούφτα σου τόσο σφιχτά;
-
Ένα σποράκι αμφιβολίας, αυτό το αναποφάσιστο «ή».
-
Θα το φυτέψεις;
-
Ναι, εκεί που ανταμώνουν το μικρό ναι με το μεγάλο όχι.
-
Γιατί;
-
Για να φυτρώσει δέντρο – ξυπνητήρι. Κάθε φορά που θα χτυπά, δεν θα υπάρχει το Ιησού ή Βαραβά μήτε το ή του ύψους ή του βάθους, μήτε το ή ρούφα ή φύσα, μήτε το να σαλπάρω ή να σαλτάρω. Κάθε κουδούνισμα θα σημαίνει ο κύβος ερρίφθη. Ο χρόνος θα έχει αποφασίσει. Μόνη αμφιταλάντευση θα είναι μια αιώρα.
