Βίου λεπτοδείκτες

Γεννήθηκα παρά τέταρτο

Ορφάνεψα και μισή.

Ρυάκι αθόρυβο ο χρόνος.

Ερωτεύθηκα στο παρά κάτι.

Δεσμεύτηκα και ένα λεπτό,

έστεκε ο καιρός ανυπεράσπιστος

σαν ξάφνιασμα.

Σάλπισμα η λευκότητα του γλάρου.

Απέδρασα στο παρά πέντε.

Λυτρώθηκα ακριβώς.

Ανθίζουν οι ώρες σαν ρόδα.

Αιώνια η απλότητα του ψωμιού,

τρυφερό βάλσαμο.

Και το χτες;

Μια φωτογραφία στο σήμερα.

Το αύριο;

Ένα πέταγμα του τώρα.

Όσο για το αεί,

χρονοδείκτες μέσ’ στο κλουβί.

Και το τικ τακ;

Φθορά σε μοτίβο μονότονο

Μα οι λεπτοδείκτες σε καθρέφτες – βιγλάτορες

την αγάπη σιγανά αφηγούνται,

καλή τους ώρα!