ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΥ ΣΚΕΥΗ

Ό, τι και αν αγγίζω κόβομαι.

Όλα απέκτησαν αιχμές.

Και με τον άνεμο ματώνω

Για ορατές καταστροφές

Κι αόρατες οδύνες.

Μέσα στην άχνη

Και την τέφρα

Βράζω νερό.

Μάχιμες μόνο οι κατσαρόλες

Στις σκιερές εκρήξεις τους

Βράζουνε κόλυβα.

Δεν τα καταδέχεται κανείς.

Χαράματα

Τείνω μια χούφτα στάρι προς τα σύμπαντα.

Έτη φωτός μακριά.

*

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Βαδίζω ξυπόλητη

Ανάμεσα στα φθινοπωρινά σαλιγκάρια

Μην τα λιώσω.

Απόσταση να πάρω

Από τη βαναυσότητα των καιρών.

Εξάλλου με συμφέρει

Η αβρότητα.

Ποιος ξέρει

Ίσως αργότερα

Τα μαζέψω.

Εκλεκτή τροφή.

*

Κόπηκε  η αριστερή πλευρά μου ξαφνικά.

Και η άλλη εξήλθε

Αργά βαδίζοντας

Προς την ευδαιμονία του κήπου.

Με χαρά

Σε φιάλη κρατώ

Την επώαση νέων άστρων.

Μήπως δεν το γνωρίζατε

Πως στερεώματα και στερεώματα

Ενυπάρχουν εντός μας;

(Από την συλλογή ΜΕ ΛΥΧΝΟ ΚΑΙ ΛΥΚΟΥΣ, Νέδα, 2010)

Βιογραφικό Σημείωμα

Η Αθηνά Παπαδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του ιστορικού Τάκη Λάππα και νύφη της ποιήτριας Σοφίας Μαυροειδή – Παπαδάκη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της ΕΣΗΕΑ. Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές, δύο βιβλία ποιητικής και επτά βιβλία για παιδιά. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το βιβλίο της “Με λύχνο και λύκους” βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το 2010.