«Κατάδεσμος» είναι η τελετουργική σύνταξη λόγου με την ελπίδα να ξεδιπλώσει μαγικές ιδιότητες και να γίνει μαγνήτης, πληροφορούμαστε στο οπισθόφυλλο της πολύ προσεγμένης αυτής έκδοσης από τις εκδόσεις Εύμαρος.

Μπορεί ν α ακούγεται ένας σχεδόν ακατόρθωτος στόχος, όμως η ποιήτρια Μαριανίνα Βεντούρη κάνει μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια να τον πετύχει.

Στα ποιήματα αυτής της συλλογής κυριαρχεί η παράδοση μέσα από ρυθμούς, θεματολογίες, πρόσωπα και καταστάσεις. Έτσι δένει την προσπάθειά της με ανάλογες προσπάθειες προσώπων του παρελθόντος που στράφηκαν στην ελληνική γλώσσα σε μια ύστατη προσπάθεια να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα.

Προκαλεί με παραπομπές σε ποιητές που ανήκουν στο πάνθεον της ελληνικής ποίησης, όπως ο Παλαμάς και ο Καβάφης. Όμως η προσέγγισή της δεν μένει στην αντιγραφή. Οι αναφορές της γίνονται αντικείμενα διακειμενικότητας, αναδύοντας υφή και νοήματα από προηγούμενα έργα των ελληνικών γραμμάτων και βάζοντάς στα σε μια διαλογική θέση με τις ανάγκες της ποιήτριας.

Το ύφος της είναι επίσης κοντά στην παράδοση φέρνοντας στο προσκήνιο τη χρήση της ομοιοκαταληξίας αλλά και της επανάληψης, χωρίς όμως να λείπει η έννοια της κίνησης και της μετακίνησης από το ένα σημείο στο άλλο μέσα στο ίδιο ποίημα. Εξαιρέσεις και πειραματισμοί με διαφορετικές φόρμες επίσης βρίσκονται στη συλλογή, δίνοντας μια πολύ ευπρόσδεκτη ποικιλία και αναδεικνύοντας έτσι ακόμα περισσότερο την αξία της κύριας επιλογής της.

Η Μαριανίνα Βεντούρη, αξιοποιώντας όλα τα παραπάνω, γίνεται ένας χαρακτήρας σαν αυτούς της παράδοσης – καθημερινός μα και άχρονος συνάμα. Έχοντας μπει στο ρόλο της τελετής, η φωνή της σε κάθε ποίημα καλεί τα αντικείμενα του πόθου με τρόπο σπαρακτικό μα ψύχραιμο, αξιοπρεπή μα αισθησιακό. Εναποθέτει έτσι στα ποιήματά της τόσο τη μορφή του κατάδεσμου (τη σύνταξη μιας ελκυστικής προσοδίας) όσο και την ανθρώπινη προσπάθεια και αβέβαιη ελπίδα που κρύβεται μέσα του.