Νοητική ασυνέχεια

Λίγες κινήσεις

θα αρκούσαν

να φέρουν το σκοτάδι

κι όμως η απόσταση

παραμένει μεγάλη.

Καθημερινός θάνατος

Με παγωμένο το πρόσωπο

και άδειο μυαλό

πλησίασα στον καθημερινό μου τάφο.

Τέντωσα τα πόδια μου μπροστά

και ίσιωσα το κορμί.

Έφτιαξα σωστά το μαξιλάρι

σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος

και αποκοιμήθηκα.

Σύνθεση

Δεν είναι οι λέξεις

που μιλάνε

κι αν δεις το θάνατο

σε αυτούς τους στίχους

μην φοβηθείς

γιατί η αγάπη για ζωή

τους δίνει

πνοή.

Μοναξιές

Χωρίς το βλέμμα

χάνεται η σκέψη σε μονοπάτια σκοτεινά.

Δώσ’ μου μία σκέψη από το βλέμμα σου

και έλα λιγάκι πιο κοντά.

Μέσα σε όλους είναι κρυμμένη ή φανερή

η μοναξιά

που όταν σμίγει με τη δίπλα

καινούριο νόημα γεννά.