ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Πάντα τη νύχτα,
η ανάσα του σπιτιού γλυκαίνει,
γίνεται απόκοσμη
σαν μουσική σιωπή.
Το ξημέρωμα, ανακαλύπτεις
πούπουλα στη σκάλα,
τη γούβα απ’ τον αγκώνα του
στο μαξιλάρι
κι ένα χειρόγραφο
σε γλώσσα μυστική,
παρατημένο στο τραπέζι σου.
Όμως αυτός έχει πετάξει πια.
Πάλι δεν είδες τίποτα!
Ζεστή, γυναικεία γραφή, βελούδινη, με ένα απαλό παράπονο στο τέλος, τόσο θελκτικά συγκινητικό, που αφήνει πολλές γούβες στην ψυχή μου, νοτίζοντάς την.
Σας ευχαριστώ πολύ.