Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

Περίμενα

ο πατέρας να παραιτηθεί,

όταν του ζήτησαν

 να θυσιάσει το παιδί του.

-Μου είχε μεγάλη αδυναμία

τόλεγε παντού-.

Κι η μάνα μου,

μες στην τρελή χαρά,

να με παντρέψει με τον Αχιλλέα,

λιγόζωο, αιμοχαρή και βίαιο

που  λάτρευε τον φίλο του

και τον εαυτό του .

 Σύζυγος απ΄τα δεκατέσσερα;

 Στα είκοσι τρία μου,

μαυροντυμένη χήρα;

Χίλιες φορές, ιέρεια της Άρτεμης!

Κι αυτή η ταλαίπωρη θεά!

Και τι δεν έκανε

 για να εμποδίσει τις σφαγές

και τους πολέμους!

Συνεννοήθηκε

 με τους ανέμους, μυστικά,

σκαρφίστηκε το τέχνασμα

 της ανθρωποθυσίας :

αν ο πατέρας μου

απέσυρε τα  πλοία του,

 θ’ αποδυνάμωνε τον στόλο των Αχαιών

κι ο πόλεμος δεν θα γινόταν.

.

Όμως, διαψευστήκαμε

κι αυτή κι εγώ.

 Αδύναμα τα θεϊκά τεχνάσματα

απέναντι στη δίψα  των ανθρώπων

 για δύναμη και κέρδος.

Ίσα που πρόλαβε,

την ύστατη στιγμή,

να βάλει στο βωμό την ελαφίνα,

για να με σώσει.

Γι’ αυτό  αποχώρησα

 και ζω, χρόνια,  μακριά.

Στρατεύτηκα στη φιλοζωϊκή,

στα φιλειρηνικά και φεμινιστικά κινήματα

στις οργανώσεις για το περιβάλλον.

Και εξανίσταμαι, ως θεατρόφιλη,

όταν με στόμφο και ιαχές,

παραχαράσσουν την ιστορία μου.