ΤΟ ΠΑΡΙΣΙΝΟ ΜΑΝΤΙΛΙ

Της ταίριαζε

αυτό το ικετήριο δώρο,

τεράστιο κι ολομέταξο.

Τόσο ακατάλληλο

να δέσει μια πληγή,

ή να σφουγγίσει δάκρυα,

ή ν’ αποχαιρετήσει.

Όμως, χωρούσε

μια χειροποίητη παράσταση,

με σκηνικά και προσωπεία

κι ένα ζωγραφιστό πουλί

μ’ ολάνοιχτα φτερά,

φυλακισμένο.

Τέλειο κουστούμι

για την άκαρδη βασιλοπούλα,

ή την υπέρκομψη  μητριά.

Δεκαετίες αργότερα,

το βρήκε η πρωτοθυγατέρα

και τυλίχτηκε.

Και συνεχίζει το παραμυθόδραμα

ως τώρα.