Η μετακόμιση της  συλλέκτριας

Ξόδευε τις οικονομίες της, με  γνώση,

για μπρούτζινους ζυγούς, παλιά κλειδιά,

 μικρά χαλιά, φουλάρια κεντημένα.

 Παρέμενε πεισματικά σοφή κι ενάρετη,

συναλλασσόταν μ’ έντιμους αρχαιοπώλες,

 στηλίτευε την κλεπταποδοχή.

Δυσκολευόταν τόσο  στις μετακομίσεις

 που εγκαταστάθηκε στο ευρύχωρό της πατρικό,

κι ας ήταν παγερό και στοιχειωμένο.

 Όταν ξεσφράγισε δεκάδες χαρτοκούτια ,

ξεχύθηκαν  χαλάσματα βομβαρδισμένα,

κραυγές παιδιών εξανδραποδισμένων

και λιθοβολημένων γυναικών κι ανθρώπων

που εξαπατήθηκαν στο ζύγι, που πείναγαν…

Και συστεγάστηκαν τις νύχτες της αγρύπνιας .

Όμως, οι σκιές του αστικού σπιτιού της

δεν άντεξαν τη θορυβώδη συγκατοίκηση.

Έφυγαν  και την άφησαν ελεύθερη.

Κι αυτή, στο τέλος πια, κατάλαβε

πως δεν ήταν σοφή, ούτε κι ενάρετη.

Μετανάστευση

 Tώρα,

που ικετήριες πυρές

μάς καίνε  τα σπαρτά

και  οι σταγόνες των καθαρμών

φαρμάκωσαν τη φετινή σοδειά μας,

οι άριστοι της πόλης μας,

μεσίτες, τελετάρχες, αργυραμοιβοί,

μετρούν κι υπολογίζουν.

Τώρα,

 οι  θυγατέρες μας κι οι γιοί μας

έδεσαν μπογαλάκι

τα παιδικά σεντόνια τους

κι έφυγαν.