καθώς γεράκι από πάνω τους θα δουν φτερά να ανοίγει.
ΑΛΚΜΑΝ
Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, ο Αλκμάν ήταν Έλληνας ιωνικής καταγωγής και γεννήθηκε στις Σάρδεις. Από εκεί μετανάστευσε στη Σπάρτη. Υπήρχαν δύο εκδοχές για την έλευσή του εκεί. Κατά την πρώτη διατάχτηκε με κάποιο χρησμό, κατά τη δεύτερη πουλήθηκε δούλος από τις Σάρδεις. Κατά το λεξικό της Σούδας ήταν Λακεδαιμόνιος, γεννήθηκε στη Μεσσόα και άκμασε κατά την 27η Ολυμπιάδα (672 π.Χ.-668 π.Χ.). Στη Σπάρτη έμεινε μέχρι τα βαθιά γεράματά του και ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην τοποθεσία Σέβρικον, ανατολικά της Σπάρτης υπήρχε μνημείο του Αλκμάνος.
Περιγράφεται ως άνθρωπος με “ιδιαίτερα ερωτική διάθεση και εφευρέτης των ερωτικών ποιημάτων”. Ήταν αρκετά μορφωμένος και οι στίχοι του είναι γεμάτοι από γεωγραφικές πληροφορίες. Το απόσπασμά του για τον κόσμο που κοιμάται μετά το τέλος της μέρας, θεωρείται μοναδικό δείγμα ελληνικής ποίησης και το μιμήθηκε ο Γκαίτε στο έργο Το Νυχτερινό Τραγούδι Των Περιπλανώμενων.
Από το έργο του Αλκμάνος σώζονται μερικά αποσπάσματα. Ο ποιητικός λόγος του συνταιριάζει την ιωνική χάρη με τη δωρική βαρύτητα. Αναφέρεται στον έρωτα και τις χαρές της ζωής και περιγράφει την ομορφιά της φύσης με ύφος απλό.
Οι αλεξανδρινοί γραμματικοί χώρισαν τα έργα του σε έξι βιβλία, τα οποία περιείχαν ύμνους, παιάνες, υπορχήματα, σκόλια και παρθένεια.
Ο Αλκμάν ήταν εκείνος που διαμόρφωσε τη χορική ποίηση σε ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος στη Σπάρτη. Δε συνέθετε μόνο το κείμενο των ποιημάτων του, αλλά καθόριζε και τη μουσική και τις χορευτικές και μιμητικές κινήσεις τους.
