101D

O ΄Ερωτας και πάλι ο γλυκός, καταπώς θέλει η Κύπριδα,

αποσταλάζει μέσα μου και μου ζεσταίνει την καρδιά.

36D

                  Δεν είναι η Αφροδίτη,

είναι ο τρελαμένος ΄Ερωτας που σαν παιδάκι παίζει

κατηφορίζοντας επάνω στ’ ακρολούλουδα

— αχ, μη μου τα αγγίζεις!— του νεαρούλη κύπαιρου.²

58D³

Κοιμούνται οι κορυφές και τα φαράγγια των βουνών,

τα βραχοτόπια κι οι χαράδρες,

το δάσος και τα ερπετά

και όσα τρέφει η μαύρη γης·

και τ’ άγρια τα ζώα τα βουνήσια

κι η οικογένεια των μελισσών

και τα θεριά στης σκοτεινής της θάλασσας τα βάθη.

Κοιμούνται κι όλα τα πουλιά

με τις μακριές, τις απλωτές τους τις φτερούγες.

59D

Της Ρίπης το βουνό⁴ που δάση ανθοβολεί,

στέρνο της μαύρης της νυχτιάς.

92D

Στίχους και μελωδία βρήκε ο Αλκμάν,

σαν ένιωσε τη γάργαρη της πέρδικας λαλιά.

1)  Ἀλκμάν : Σπουδαίος λυρικός ποιητής με ιδιαίτερη συμβολή στο είδος της χορικής ποίησης — είναι ο πρώτος χορικός ποιητής που γνωρίζουμε. ΄Εζησε και πέθανε σε βαθιά γεράματα στη Σπάρτη το δεύτερο μισό του 7^ου αι. π. Χ. Γύρω από το θέμα της καταγωγής του υπάρχει αβεβαιότητα. Σύμφωνα με μία αρχαία μαρτυρία ήταν Λυδός από τις Σάρδεις που πωλήθηκε ως δούλος και μεταφέρθηκε στη Σπάρτη. Πιθανότερο ωστόσο είναι να πρόκειται για ΄Ελληνα ΄Ιωνα και όχι για Λυδό. Συνέθεσε ύμνους, παιάνες, υπορχήματα, σκόλια, κυρίως όμως διακρίθηκε στα παρθένια, δηλαδή ποιήματα που τα τραγουδούσαν και τα χόρευαν κορίτσια με τη συνοδεία αυλού σε γιορτές προς τιμήν των θεών. Στα λίγα αποσπάσματα από το έργο του που έχουμε στη διάθεσή μας, ο Αλκμάνας ψάλλει τον έρωτα, τη φύση, τις απλές χαρές της ζωής, με τρυφερότητα και αισθαντικότητα. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από λυρισμό, δροσιά και χάρη, ενώ οι ζωηρές εικόνες μαρτυρούν την πλούσια φαντασία του ποιητή.

2) Κύπαιρος ή κύπειρος: πρόκειται για την κύπερη, φυτό υδρόφιλο που το συναντούμε κοντά σε έλη ή σε παραθαλάσσιες αμμώδεις περιοχές. Της ίδιας οικογένειας είναι και ο πάπυρος.

3) Οι εξαιρετικοί στίχοι αυτού του αποσπάσματος, που περιγράφουν με ευαισθησία, με έντονο συναίσθημα τον ύπνο της φύσης στη γαλήνη της νύχτας, θαυμάστηκαν πολύ.

4) Ῥίπαια ή Ῥιπαῖα Ὄρη: φανταστική οροσειρά των αρχαίων μύθων. Οι ΄Ελληνες τη θεωρούσαν κατοικία της Νύχτας και την τοποθετούσαν στη χώρα των Υπερβορείων, βόρεια του Ευξείνου Πόντου.