Ἄκανθα Ἀσπαλάθων

Ἕνα μικρὸ ἀγκάθι, τόσο δὰ

ἀπὸ ἀσπάλαθο

νὰ βομβάρδιζε

τὸ λεῖο μάγουλο τοῦ Βλαδίμηρου

―τόσο δά,

δὲν εἴμαστε ἐμεῖς γιὰ καταστροφὲς―

ἴσα ποὺ νά ’σταζε λίγο αἷμα

γρατσουνιὰ

στὸ ἀτσαλάκωτο δέρμα

γιὰ μορφασμὸ κατά τι

κοίταγμα στὸν καθρέφτη

ἐπίμονο.

(Ἀλλὰ δὲ συμφέρει τὸ φόντο

κι οὔτε πρόκειται νὰ μεταφραστῶ

Ἀφανὴς

Οἰμωγή.)

(Ἀναφορὰ στὸ ποίημα «Ἐπὶ Ἀσπαλάθων…», τοῦ Γιώργου Σεφέρη)

Μικρὴ μαργαρίτα τοῦ Κιέβου

Ἤσουν γιὰ ἄλλες σειρῆνες ἐσύ,

μικρὴ μαργαρίτα τοῦ Κιέβου.

Τὰ πέταλά σου ξαρμαθιάστηκαν

βομβαρδισμένα δάχτυλα στὸ χῶμα.

Τώρα

ποιός Ὀδυσσέας δένεται

ποιά Πηνελόπη ὑφαίνει

ποιό χελιδόνι τ’ Ἀπριλιοῦ

στεριώνει τὴ φωλιά του…