Ε Ξ Ο Δ Ι Ο Σ       

Ξιφολόγχες χαράκωσαν

τις μέρες της νεότητάς σου

στης  Ιστορίας το ναρκοπέδιο·

πόλεμος, κατοχή, αντίσταση

φυλακή, εξορία στου εμφυλίου το αποτρόπαιο.

Εκεί τα σύνορα ρευστά και ο ήλιος ψεύτης.

Εσύ, ζωσμένος φυσεκλίκια

σε αδελφοκτόνο παραλήρημα

αλυχτούσες τα βράδια

στων εκτελεσμένων το προσκλητήριο.

Και η συγχώρεση ισόβια αφανισμένη σε μια λήκυθο…

Τ’ απόβραδα στους καιρούς της ειρήνης

μονολογούσες από του βίου τα περίχωρα

«Κανέναν εχθρό δεν νικήσαμε …»

την ώρα  που η κατάδική σου Αλήθεια

στο Δημόσιο Σήμα ενταφιαζόταν ανώνυμη.

Τώρα με τη στολή και το τουφέκι παρά πόδα

σκοπιά  φυλάς στην ιστορία σου

από το κάδρο της τραπεζαρίας.