Η πατρίδα μας εορτάζει την μεγάλη επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821. 201 χρόνια εφέτος από την Επανάσταση. Στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ 1, ανάμεσα σε πολλά και διαφορετικά ανακοινώσιμα, μερικά μικρά παιδάκια του δημοτικού, σαν ώριμοι δοκιμιογράφοι, μας μίλησαν συνοπτικά με χάρη και υπερηφάνεια τι γιορτάζουμε σήμερα, ποιοι είναι οι ήρωες και ποιος ο εθνικός μας ποιητής. Ο μικρούλης  μάλιστα που απάγγελε τον θούριο του Ρήγα είχε  λεβεντιά και ήθος πατριωτικό. Άριστα για όλα τα παιδιά,  ΟΧΙ όμως και για τη δασκάλα τους. Γιατί τα παιδιά είχαν μάθει καλά το μάθημά τους όχι όμως και η δασκάλα.

1. Τα παιδάκια μίλησαν για το σκεπτικό της ημέρας. Το αγοράκι απάγγελε στίχους από τον Θούριο του Ρήγα. Μίλησε άλλο παιδάκι ο μικρός επανήλθε και πάλι με στίχους από τον Θούριο του Ρήγα.

2. Κάποιο κοριτσάκι μίλησε για τον Διονύσιο Σολωμό, τον Εθνικό μας ποιητή, και τον Ύμνο εις την Ελευεθερίαν, του οποίου οι δύο πρώτες στροφές είναι και ο Εθνικός Ύμνος της πατρίδας μας. Το αγοράκι επανήλθε με στίχους του Ρήγα.

3. Μετά άρχισαν να εκφωνούν τα ονόματα των ηρώων της Επανάστασης. Ο Αθανάσιος Διάκος πρώτος. Είναι ο ήρωας που σκοτώθηκε στις 24 Απριλίου 1821, δηλαδή τον πρώτο μήνα της Επανάστασης. Μετά ακολούθησαν και άλλοι. Ο Μάρκος Μπότσαρης σκοτώθηκε τον δεύτερο χρόνο της Επανάστασης. Και μετά κι άλλοι κι άλλοι  και κάπου προς το τέλος και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μέσα στων στρατηγών τες τάξεις τον σωρό, θα έλεγε ο Καβάφης. Ανάμεσα στους ήρωες ο Ρήγας πάλι και ο Αδαμάντιος Κοραής.

ΌΧΙ,  ΚΥΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ! Η ιεραρχία έχει μεγάλη σημασία. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που κράτησε 50 χρόνια το ντουφέκι στο χέρι, έπρεπε να  είναι πρώτος πρώτος και μετά όλοι οι άλλοι. Όλοι άξιοι και τιμημένοι. Ο Κολοκοτρώνης όλη τη ζωή του και τα νιάτα του και την ωριμότητά του. Εκείνοι που πέθαναν νέοι δεν πρόλαβαν να ζήσουν τη φθορά, την ίντριγκα, τον Εμφύλιο, να θρηνήσουν παιδιά, αδέλφια και συγγενείς. Δεν κλείστηκαν όλοι στη φυλακή, κινδύνεψαν από τον έντιμο θάνατοι στη μάχη, όχι από την εκτέλεση. Είναι πολύ λίγοι οι Κολοκοτρωναίοι που πέθαναν από φυσικό θάνατο. Αντιθέτως είναι πολλοί αυτοί που σκοτώθηκαν στις μάχες.

Το 1715 κατακτήθηκε η Πελοπόννησος από τους Τούρκους και από το 1742 μέχρι το 1806 είχαν σκοτωθεί εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι, πολεμώντας τους. Από το 1821 μέχρι το 1829 σκοτώθηκαν άλλοι 12. Σχεδόν 2 για κάθε χρόνο της Επανάστασης. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε την τύχη να μακροημερεύσει. Αυτό είναι καλό, αλλά  σημαίνει  και ότι είδε πολλά να γίνονται και ο ίδιος να σέρνεται στο δικαστήριο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και την ποινή του θανάτου, αυτός που γλίτωσε στις μάχες από το «καλό βόλι». Από τον ατιμωτικό θάνατο σώθηκε χάρη στους έντιμους δικαστές Τερτσέτη και Πολυζωίδη. Είναι αυτός για τον οποίον ο Μπάιρον, όταν ήρθε στην Ελλάδα, είπε: «Δεν μου είχαν πει πως στην Επανάσταση κάνει κουμάντο ο Κολοκοτρώνης!». Ο Φίνλεϊ έγραψε στην Ιστορία του ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν «στρατηγική ιδιοφυΐα στο πεδίο της μάχης, γεμάτη πάθος, φυσιογνωμία γεννημένη να διατάζει» (Ρ. Μπήτον, Ο πόλεμος του Μπάιρον, σελ. 253). Ήταν φίλος του Καποδίστρια, πάντα συγκαταβατικός και αντίθετος με τις έριδες. Δεν συμμετείχε σε δολοπλοκίες. Ήταν βίαιος στις μάχες και πάντα αποτελεσματικός. δεν σκότωσε κανέναν εκτός μάχης. Το όνομά του έγινε ο φόβος και τρόμος των Τούρκων.

Αυτός, λοιπόν, που είναι η Ελλάδα και Ελλάδα χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε, βρέθηκε σε θέση μετά τη μέση του καταλόγου!

Ένα άλλο όνομα που αναφέρθηκε ανάμεσα τους ήρωες ήταν αυτό του Αδαμαντίου Κοραή. Ο Αδαμάντιος Κοραής, λένε τα βιβλία, ήταν αντίθετος με την Επανάσταση. Υποστήριζε πως οι Έλληνες έπρεπε να διαφωτιστούν πρώτα με τα φώτα της Ευρώπης κι έπειτα να διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Άνθρωπος των Γραμμάτων και του γραφείου. Ήταν 73 χρόνων το Εικοσιένα, όταν ξέσπασε η Επανάσταση. Βέβαια είχε πει πως αν ήταν είκοσι χρόνια νεότερος θα έπαιρνε μέρος στον αγώνα (άραγε ήξερε πώς κρατούν το όπλο;). Ο Κοραής είναι για άλλα πράγματα σημαντικός. Για τις μεταφράσεις του και για τον αγώνα του για τη γλώσσα. Μελάνι μύρισε άφθονο, μπαρούτι ποτέ. 

Όσο για τον Ρήγα, τον μεγάλο οραματιστή, ήταν προεπαναστατικός ήρωας. Πολέμησε για την ιδέα, με τη Χάρτα του και τον Θούριο, όχι με τα όπλα. Πέθανε στα 1798. 29 χρόνια πριν αρχίσει η Επανάσταση. Τιμημένος και άξιος και αυτός και όλοι όσοι μπήκαν στον κατάλογο, αλλά,  κυρία ΔΑΣΚΑΛΑ, ο Κολοκοτρώνης ΠΡΩΤΟΣ κι οι άλλοι πίσω, να  ακολουθούν. Δεν έχετε δει τον ανδριάντα του μπροστά στη Παλαιά Βουλή; Δείχνει με το χέρι τεντωμένο τον στόχο. Έχει σημασία η θέση του ανδριάντα, όπως και η σειρά του στην κατάταξη των ηρώων, όταν μάλιστα προβάλλεται από την ΕΡΤ!

Και γιατί να μην ακούσουμε και μία στροφή έστω από τον Ύμνο Εις την Ελευθερίαν; Γιατί, κυρία ΔΑΣΚΑΛΑ;  Γιατί ΕΡΤ;