Αχτίδα παρηγοριάς και ελπίδας προσφέρει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η ΚΟΑ, η οποία με τα οκτώ μουσικά σύνολά της και τις εκδηλώσεις της σε εμβληματικούς χώρους πολιτισμού, ρίχνει φως που πατεί χαρούμενα τον Άδη και το Χάρο, όπως λέει ο Διονύσιος Σολωμός .
Μπορεί οι μεγάλες αίθουσες του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, του Ιδρύματος Νιάρχου και της παλαιάς μας ΕΛΣ στο θέατρο Ολύμπια και σήμερα Μαρία Κάλας να είναι κλειστές, μπορεί να μαυρίζει η ψυχή μας από αυτή τη στέρηση, όμως η Κρατική μας με τα μουσικά της σύνολα, στέλνει φως.
Αυτή τη φορά το Κουιντέτο Ξύλινων Πνευστών με τα πέντε μέλη του στάθηκε μπροστά στα σκαλιά του Ναού της Δήμητρας και της Κόρης στην Ελευσίνα και με τον αέρα στα μαλλιά και την πνοή των μουσικών στα όργανα σκόρπισε ήχους. Η αρμονία της μουσικής πέρασε στα ερείπια της αρχαίας γης κι ένωσε τον χρόνο του μύθου και της ιστορίας με το παρόν. Και ευθύς το χάσμα που άνοιξε ο ιός, ευθύς εγιόμισ’ ήχους, για να παραλλάξουμε τον εθνικό μας ποιητή.
Όπως έχουμε ξαναπεί, η Κρατική μας Ορχήστρα από κοινού με την Περιφέρεια Αττικής ενέταξε τα οκτώ μουσικά σύνολά της στο πλαίσιο των πολιτιστικών δράσεων της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης και στο Πρόγραμμα (Dis)Playing Attica. Τα σύνολα επισκέπτονται εμβληματικούς χώρους με βαρύ πολιτισμικό φορτίο και ερμηνεύουν έργα ρεπερτορίου μουσικής δωματίου. Το (Dis)Playing Attica τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η εκδήλωση μαγνητοσκοπήθηκε και ανέβηκε στο Youtube
Οι πέντε μουσικοί του Κουιντέτου Ξύλινων Πνευστών είναι:
ο Ευάγγελος Σταθουλόπουλος στο φλάουτο, η Χριστίνα Παντελίδου στο όμποε, ο Σπύρος Μουρίκης στο κλαρινέτο, ο Οδυσσέας Μπάσσιος στο φαγκότο και ο Γρηγόρης Ασωνίτης στο κόρνο.
Το Πρόγραμμα της συναυλίας είχε ως εξής:
Από τον πάντα αγαπημένο G. VERDI και σε διασκευή για πνευστά από τον D. LOVREGLIO τη Φαντασία για κλαρινέτο και 4 πνευστά, από την επίσης παγκοσμίως αγαπημένη Τραβιάτα.
Ένας ακόμα πολύ αγαπημένος είναι G. ROSSINI και ο αθάνατος Κουρέας της Σεβίλλης, από τον οποίο ακούσαμε την Εισαγωγή σε διασκευή του Joachim Linckelmann
Από τον C. NIELSEN ακούσαμε το Κουιντέτο για ξύλινα πνευστά, το Menuet του 2ου μέρους.
Από τον επόμενο αγαπημένο, τον W. A. MOZART ακούσαμε την άρια της βασίλισσας της νύχτας «Der Hoelle Rache kocht in meinem από την όπερα Μαγικός Αυλός σε Διασκευή του Παναγιώτη Βλάχου.
Από τον G. LIGETIακούσαμε την4η από τις 6 Μπαγκατέλλες για κουιντέτο ξύλινων πνευστών.
Επίσης ακούσαμε του E. BOZZA το Scherzo και του BERNSTEIN το«Somewhere»απότοWestSideStory σεΔιασκευή WimBex.
Επανέρχομαι στην εικόνα.
Ο σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής που απαθανάτιζε την εκδήλωση, δεν μας έστελνε μόνο ήχους αλλά έστρεφε τον φακό του πέρα και έξω από τον αρχαιολογικό χώρο, μας έδειχνε τη πλατιά θάλασσα, επέστρεφε στην Ορχήστρα, έκανε κοντινό στους μουσικούς, σαν να ζωντάνευε εκείνους του Καραβάτζιο, ανέβαινε ψηλά και έβλεπε από εκεί σαν Δίας, σαν Θεός στην Καπέλα Σιξτίνα που άπλωνε με αόρατο χέρι τη μουσική αρμονία στον κόσμο. Πίσω από τους μουσικούς υψωνόταν ο κατεστραμμένος αρχαίος Ναός, τα υπέροχα σκαλιά του, οι κίονες «χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη», όπως ακούει ο Σεφέρης τη μουσική των κιόνων του Ναού στο Σούνιο. Και ο απαλός αέρας που φυσούσε στον χώρο, στα μαλλιά και στα ενδύματα των μουσικών ενωνόταν με τον άλλο που έβγαινε από τα σπλάχνα τους κι έφτανε ψηλά κοντά τον ήλιο που έλαμπε, εκεί από όπου έβλεπαν οι θεοί τα έργα των ανθρώπων κάτω, ενώ πιο πέρα η ακύμαντη θάλασσα, κρατούσε την ανάσα της και τα καράβια της, η γαλάζια γοργόνα, όπως την αποκαλούσε ο Σεφέρης, για να απολαύσει την υπέροχη μουσική.
Η Κρατική μας έχει παίξει στη Μονή Δαφνίου, στο Λαύριο, στη Μαρίνα Φλοίσβου, στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας (με τα έγχορδα) και έχει πολλά ακόμη να προσφέρει αντίδωρα από τον μεγάλο Άρτο της. Μάλιστα κάποια στιγμή στα Λιπάσματα -εμβληματικός παραθαλάσσιος χώρος- όταν ο φακός μεσουρανούσε, ένα άσπρο θαλασσοπούλι πέταξε πάνω από την Ορχήστρα. Δεν ήταν ο αετός του Δία, δεν ήμασταν στον Ιορδάνη, δεν ήμασταν στην Κιβωτό, παίρναμε όμως το μήνυμα.
