Πρόκειται για όπερα σε τρεις πράξεις στην παρισινή εκδοχή του 1826, σε Α΄ πανελλήνια παρουσίαση. Το έργο ανήκει στην περίοδο της γαλλικής δημιουργίας του Ροσίνι (1822-1845) και σκοπό έχει να βοηθήσει με τον τρόπο του τον Αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους. Ανέβηκε στις 9 Οκτωβρίου 1826 στην Όπερα των Παρισίων στα Γαλλικά, ενώ υπάρχει και η εκδοχή L’assedio di Cotinto στα Ιταλικά.  Το έργο, λοιπόν,  γράφτηκε μέσα στο φιλελληνικό κλίμα, το οποίο ανθούσε εκείνον τον καιρό στην Ευρώπη γενικά και στο Παρίσι ειδικά, όπου η ανάγνωση των δημοτικών τραγουδιών είχε συνεπάρει το κοινό στα παρισινά σαλόνια, όπου και αναπτύχθηκε η αγάπη για την Ελλάδα και η επιθυμία για υλική και ηθική βοήθεια των επαναστατημένων Ελλήνων. Από τα τραγούδια που συγκέντρωσε ο ρομαντικός φιλόλογος και φιλέλληνας Κλωντ Φωριέλ, έγινε και η πρώτη μεγάλη γνωστή με το όνομά του Συλλογή Φωριέλ. Οι παραστάσεις της Πολιορκίας είχαν μεγάλη επιτυχία και από αυτές συγκεντρώθηκαν 30.000 φράγκα, τα οποία προσφέρθηκαν για τον Αγώνα της Ελευθερίας της Ελλάδας.

Ο Ροσίνι υπήρξε πρόσωπο μεγάλης δημοσιότητας σε όλη την Ευρώπη και ο Σταντάλ έγραψε γι’ αυτόν ότι «Μετά το θάνατο του Ναπολέοντα, βρέθηκε ένας άλλος άνδρας για τον οποίο ακούει κανείς καθημερινά, στη Μόσχα όπως και στη Νάπολη, στο Λονδίνο όπως και στη Βιέννη, στο Παρίσι όπως και στην Καλκούτα», δηλαδή σε όλον τον κόσμο. Επομένως η ενασχόλησή του με ένα ελληνικό θέμα, το οποίο μάλιστα κατενθουσίασε το παρισινό  κοινό, ήταν έργο απόδειξης μεγάλης αλληλεγγύης προς την Ελλάδα.  Το έργο παίχτηκε σε όλες τις μεγάλες αίθουσες της Ευρώπης και το 1949 ανέβηκε στη Φλωρεντία, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Ρενάτα Τεμπάλντι και το 1969 στη Σκάλα του Μιλάνου, για την επέτειο των 100 ετών από τον θάνατο του Ροσίνι, με την Μπέβερλι Σιλς.

  Ο Gioacino Antonio Rossini  (1792-1868) είναι γνωστός και αγαπημένος συνθέτης για τα έργα του Ο Κουρέας της Σεβίλλης, Η μεταξένια σκάλα, Η κλέφτρα κίσσα,  ο Γουλιέλμος Τέλλος, Μια Ιταλίδα στο Αλγέρι και πάρα πολλές άλλες, χαρούμενες όπερες.

Ο Ροσίνι γεννήθηκε στο Πέζαρο της Ιταλίας, αλλά, λόγω πολιτικών ανακατατάξεων στη χώρα του, η οικογένεια μετακινήθηκε στη Μπολόνια. Οι γονείς του ήταν καλλιτέχνες, ο πατέρας του έπαιζε κόρνο και η μητέρα του ήταν τραγουδίστρια. Εκείνος έμαθε τσέμπαλο και στα δέκα του έπαιζε πιάνο, κόρνο και, αργότερα, τσέλο. Στα δεκαέξι του κέρδισε το πρώτο βραβείο  στο Ωδείο της Μπολόνια για την καντάτα Il pianto d’ Armonia sulla morte d’ Orfeo,  και επιδόθηκε σε συνθέσεις επηρεασμένος από τον Χάιντν και τον Μότσαρτ. Λόγω του ταλέντου του ονομάστηκε Ιταλός Μότσαρτ.

Το 1816 συνέθεσε τον Κουρέα της Σεβίλλης, κωμική όπερα, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, παρά την αρχική της αποδοκιμασία. Λίγα χρόνια μετά, όταν μετακόμισε στη Βιέννη συνάντησε τον Μπετόβεν, ο οποίος του είπε: «ώστε εσύ είσαι ο Ροσσίνι, ο συνθέτης του Κουρέα της Σεβίλλης. Σε συγχαίρω. Θα παίζεται για όσο θα υπάρχει ιταλική όπερα. Ποτέ μην προσπαθήσεις να γράψεις κάτι άλλο εκτός από όπερα μπούφα∙ κάθε άλλο είδος θα βλάψει τη φύση σου»∙ έτσι είπε ο Τιτάνας της μουσικής.

Στη συνέχεια ο Μέτερνιχ του ζήτησε να συμβάλει στην αποκατάσταση της αρμονίας ανάμεσα στην Ιταλία και Αυστρία, με τη συμμετοχή του σε ένα συνέδριο. Έπειτα ταξίδεψε στο Λονδίνο, όπου το έργο του έτυχε καλής υποδοχής και από τον Βασιλιά Γεώργιο Δ΄. Μετά ταξίδεψε στο Παρίσι όπου έζησε τις μεγάλες και τελευταίες του στιγμές στην όπερα. Το 1829 επέστρεψε  στη Μπολόνια και εκεί μεταξύ άλλων έγραψε το Stabat Mater. Το 1855 επιστρέφει στο Παρίσι. 

Πέθανε από πνευμονία στα 76 του χρόνια στην εξοχική του κατοικία στο Πασύ και θάφτηκε στο Κοιμητήριο του Περ Λαζαίζ, αλλά μετά από παράκληση της ιταλικής κυβέρνησης, η τέφρα του μεταφέρθηκε στη Βασιλική του Τιμίου Σταυρού στη Φλωρεντία.

Η υπόθεση (εν συντομία) του έργου  Η Πολιορκία της Κορίνθου αφορά  την πολιορκία του Ενετικού κάστρου της Κορίνθου από τον Μωάμεθ Β΄, λίγο μετά την Άλωση  της Κωνσταντινούπολης, και την υπεράσπιση της πόλης από τον Κλεομένη που αυτή τη στιγμή μοιάζει απορροφημένος σε κάτι προσωπικό, κι έτσι αναλαμβάνει ο Νεοκλής και οι σύντροφοί του που ορκίζονται ότι θα κάνουν το χρέος τους μέχρι θανάτου. Ο Νεοκλής έχει ερωτευθεί την Παμίρα και ο Κλεομένης, ο πατέρας της του την έχει υποσχεθεί, εκείνη όμως είναι ερωτευμένη με τον Αλμαντζόρ που τριγυρίζει στις εξοχές της Κορίνθου. Τρεις άνθρωποι λοιπόν υποφέρουν από το τρομερό πεπρωμένο.  Αν η πόλη πέσει στα χέρια των Τούρκων η Παμίρα θα αυτοκτονήσει.  

Η πόλη πέφτει. Ο Μωάμεθ ζητά από τους στρατιώτες του να σεβαστούν τα μνημεία. Τελικά ο Αλμαντζόρ είναι ο Μωάμεθ,  ο οποίος τη ζητά σε γάμο, αλλά αν εκείνη δεχτεί ο πατέρας θα την αποκληρώσει. Οι γυναίκες της Κορίνθου της συμπαρίστανται και ετοιμάζονται για τον γάμο. Όμως οι Κορίνθιοι ξεσηκώνονται εναντίον του Μωάμεθ πλην μάταια. Η Παμίρα αρνείται τον γάμο, ο Μωάμεθ ζητά εκδίκηση με τους Τούρκους να βάζουν φωτιά στην πόλη, με τον Κλεομένη, την Παμίρα και τον Νεοκλή να πεθαίνουν με την ελπίδα ότι θα ενωθούν πάλι στον ουρανό. Ο Αγώνας τους θυμίζει Μαραθώνα και Θερμοπύλες, αλλά προοικονομεί και την  μελλοντική Επανάσταση. Ο Μωάμεθ ορμά να  διεκδικήσει την Παμίρα, αλλά εκείνη αυτοκτονεί και η πόλη τυλίγεται τις φλόγες. 

Αυτό το έργο παίχτηκε στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας στις 19 Οκτωβρίου  2021, με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων. Τη Μουσική Διεύθυνση είχε ο Γιώργος Πέτρου και τη διδασκαλία της Χορωδίας ο Σταύρος Μπερής.

Συνέπραξαν σπουδαίοι Έλληνες και ξένοι σολίστ. Η παράσταση ήταν μυσταγωγική, το κοινό κατενθουσιασμένο, το λαμπερό ιστορικό θέατρο Ολύμπια στις παλιές μεγάλες δόξες του.

Η Πολιορκία της Κορίνθου ήταν η επίσημη λαμπρή πρεμιέρα και η συνέχεια έχει πολλά ενδιαφέροντα για τις επόμενες μέρες επετειακά και άλλα. Η Αθήνα εορτάζει και τιμά την επέτειο στο δικό της λυρικό θέατρο. Την παράσταση τίμησε με την παρουσία του ο Δήμαρχος, κ. Μπακογιάννης.  

Διανομή: Mωάμεθ Β: Nahuel Di Pierro, Κλεομένης: John Irvin, Παμίρα: Χριστίνα Πουλίτση, Νεοκλής: Sergey Romanovsky, Ιέρων : Χριστόφορος Σταμπόγλης, Άδραστος: Χρήστος Κεχρής, Ομάρ: Νίκος Κοτενίδης, Ισμήνη: Μαίρη-Έλεν Νέζη.

Ακόμα, οι επτά εικαστικοί Λυδία Βενιέρη, Κλειώ Γκιζελή, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Νίκος Παπαδόπουλος, Χρήστος Αθανασιάδης, Χαρά Πιπερίδου, Μανταλίνα Ψωμά συνέβαλαν σε οθόνη προβολής με τις δημιουργίες τους, οι οποίες εξελίσσονταν παράλληλα με την όπερα. Τη σκηνοθεσία, σύλληψη & Δραματουργική επεξεργασία είχε η Ροδούλα Γαϊτάνου.

                     Συγχαρητήρια στους διοργανωτές και καλλιτέχνες .