Στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας, δόθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2022- το εορταστικό Gala Όπερας, με Μουσική Διεύθυνση του Γερμανού πολυτάλαντου Nikolas Naugele, εορτάζοντας τον νέο χρόνο που μόλις μπήκε. Τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και τους τρεις διακεκριμένους σολίστες μας- την σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου, τον τενόρο Κωνσταντίνο Κληρονόμο και τον βαρύτονο Δημήτρη Τηλιακό – είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στις εξαιρετικές επιλογές από τους αγαπημένους στο ελληνικό και παγκόσμιο κοινό Μότσαρτ, Βέρντι, Μασκάνι, Τζορντάνο, Πουτσίνι.
Τα ορχηστρικά μέρη, σαν τα χορικά του αρχαίου δράματος, χώριζαν τους αστείους και ανάλαφρους Γάμους του Φίγκαρο από τα τραγικά επεισόδια των άλλων οπερατικών αποσπασμάτων.
Η Εισαγωγή από τη κωμική όπερα Έτσι κάνουν όλες άνοιξε την βραδιά και και μετά ακολούθησαν οι Γάμοι του Φίγκαρο, όπερα πολυπαιγμένη και ιδιαίτερης σημασίας για την εξέλιξη του είδους, συνέχεια του Κουρέα της Σεβίλλης του Ροσίνι. Φίγκαρο εκεί, Φίγκαρο και εδώ. Και ποιος μπορεί να ξεχάσει το σαν αντίο ξένοιαστη ζωή Non piu andrai, farfallone amoroso Notte e giorno d’ intorno girando; Εμείς πάντως νιώσαμε τη θλίψη της κόμισσας (Ροζίνα) στο «Porgi amor» και την άρια του Κόμη «Hai già vinta la causa» που καμία σχέση δεν έχει με τον ρομαντικό κόμη Αλμαβίβα από τον Κουρέα της Σεβίλλης. Από τον ένα Φίγκαρο στον άλλο πέρασαν χρόνια και ο καιρός που όλα και όλους τους αλλάζει δίνει στον Δον Μπάρτολο την ευκαιρία να πάρει μια ετεροχρονισμένη εκδίκηση. Μάλλον όμως ο Μότσαρτ μας έδειξε το μέσα -έξω ενός μεγάλου έρωτα μην έχοντας εμπιστοσύνη στους αιώνιους όρκους και τα μεγάλα λόγια. Μυρτώ Παπαθανασίου και Δημήτρης Τηλιακός στους ρόλους.
Στη συνέχεια ένα ορχηστρικό από τον Ιδομενέα, τον βασιλιά της Κρήτης. Ήταν η πρώτη απόπειρα του Μότσαρτ να ασχοληθεί με τη σοβαρή όπερα. Η άρια «D’ Aiace, D’ Oreste» μας θυμίζει μια ιστορία από την Τροία. Και μετά έρχεται ο πασίγνωστος Don Giovanni, «il mio tesoro», «Fin ch’han dal vino», «Fuggi, crudel, fuggi».
Ο Ντον Τζιοβάνι, αλλιώς Δον Ζουάν, κατάγεται από τον Τίρσο ντε Μολίνα, αν και πολλοί ερίζουν για την πατρότητα, είναι πρόσωπο που πέρασε από πολλές μυθιστορηματικές και άλλες καλλιτεχνικές μεταπλάσεις, με πιο ενδιαφέρουσες την μία του Μολιέρου και την άλλη του Μπάιρον. Εμείς την παρακολουθήσαμε στην εκδοχή του Μότσαρτ. Εκείνος, ο καταραμένος Ντον Τζιοβάνι, θα πάει στον άλλο κόσμο προσκεκλημένος σε ύποπτο δείπνο. Την άρια «il mio tesoro» μας χάρισε ο Κωνσταντίνος Κληρονόμος. Την άρια, με το σαρκαστικό γέλιο στο τέλος, «Fin ch’han dal vino», ο Τηλιακός και το ντουέτο Fuggi, crudel, fuggi» ο τενόρος με την σοπράνο.
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, ακούσαμε Verdi, La Traviata, Verdi, Rigoletto και Verdi Trovatore. Από τις όπερες του Βέρντι, αν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάτι, από αυτόν το θησαυρό, θα ήταν ο διάλογος Βιολέτας με τον Πατέρα του αγαπημένου της που την παρακαλεί να εγκαταλείψει τον γιο του για χάρη της οικογενειακής καλής φήμης και ευτυχίας, σπαρακτικότατος πατέρας που ταπεινώνεται μπροστά της, όπως σπαρακτικός είναι και ο Ριγκολέτο πατέρας που αγωνιά για την δική του κόρη.
Ακολούθησε το Intermezzo από την Cavalleriarusticana του Mascagni, ενώ από την Tosca του Puccini ακούσαμε τις άριες «Vissi d’ arte» «vissi d’ amore», «Recondita armonia», άριες γραμμένες για να εξυμνήσουν την αγάπη για την τέχνη. Τη μία τραγουδά η Φλόρια Τόσκα την άλλη ο Μάριο Καβαραντόσι. Παπαθανασίου και Κληρονόμος στους ρόλους.
Του Puccini επίσης από την όπερα La bohème ακούσαμε την άρια «O soave fanciula», ω, ρομαντική κοπέλα! είναι η στιγμή που συνειδητοποιούν εκείνος κι εκείνη του λιμπρέτου ότι είναι ερωτευμένοι. Η Βιολέτα και η Μιμή, η μία Τραβιάτα και η άλλη Μποέμ, πληρώνουν δραματικά τον τρόπο της μποέμικης ζωής τους.
Θα έπρεπε, ίσως, να γίνει μια ιδιαίτερη αναφορά στον ποιητή Andrea Chénier του Umberto Giordano για να συνδέσουμε την εορταστική βραδιά και με το επετειακό 2021, 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, αφού ο συγκεκριμένος ήρωας αγαπούσε την Ελλάδα, τα ελληνικά γράμματα και ήταν θαυμαστής του ελληνικού πολιτισμού.
Ο Αντρέ Σενιέ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Ελληνίδα μητέρα και Γάλλο πατέρα το 1762. Αρχικά ήταν βασιλόφρων. Στη συνέχεια στάθηκε στο πλευρό της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά η Τρομοκρατία τον έστρεψε εναντίον της, με συνέπεια τη σύλληψή του και την καρατόμησή του το 1794. Η όπερα που αναφέρεται στη ζωή του, με αρκετό βαθμό μυθοπλασίας, θα ανεβεί στην ΕΛΣ, στις 20 Ιανουαρίου. Εμείς, πάντως πήραμε γεύση από την η άρια «Nemico de la patria», όπου ο υπηρέτης και αντεραστής θα καταγγείλει τον ήρωα και θα τον στείλει στη γκιλοτίνα, προδίδοντας συγχρόνως και τα δικά του πολιτικά πιστεύω.
Ένα θαυμάσιο ποίημα, για τον Ανδρέα Σενιέ μας έχει παραδώσει, ένας άλλος επαναστάτης από τη Ρωσία, ο Αλεξάντρ Πούσκιν.
Η βραδιά ήταν υπέροχη, αφιερωμένη στην τέχνη και στον έρωτα αλλά και στο πόνο που προκαλεί ο έρωτας.
Στο λαμπρό με τα μεγαλοπρεπή βελούδινα ριντό Φουαγέ, υπάρχει μόνιμη έκθεση για την μεγάλη ντίβα, τη Μαρία Κάλλας. Η φωνή της ήταν σαν μαχαίρι, είπε ο Ρικάρντο Μούτι. Η Κάλλας μπορούσε να τραγουδήσει όλα όσα έχουν γραφτεί, είπε ο Τούλιο Σεραφίν. Ο πατέρας της έλεγε ότι τραγουδούσε από μωρό στην κούνια βγάζοντας λαρυγγισμούς. Πάνω στη σκηνή εκστασιαζόταν, καταθέτει η Τζουλιέτα Σιμιονάτο. «Δονούμαι ολόκληρη από την ανάγκη να είμαι κάπως καλύτερη σε κάθε παράσταση. Είναι το Άγιο Πάθος της Μουσικής», έλεγε η ίδια. Μετά την Κάλλας τραγουδάμε την όπερα διαφορετικά, λένε οι συνάδελφοί της.
Η Μαρία Κάλλας, η Τραβιάτα, η Μποέμ, η Τόσκα. Η αθάνατη ντίβα που έζησε για την τέχνη, ζει στο θέατρό της, στην Αθήνα, στο Ολύμπια Μουσικό Δημοτικό Θέατρο, Μαρία Κάλλας.
Συγχαρητήρια στον καλλιτεχνικό Διευθυντή Olivie Descotes, στη Συμφωνική Ορχήστρα, στους σολίστες καλλιτέχνες που τιμούν τον χώρο και την τέχνη τους, για την αξέχαστη βραδιά που μας χάρισαν και, τέλος, συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές που συμβάλλουν ο καθένας με τον τρόπο του να ανανεώνεται το θαύμα στο ιστορικό αυτό θέατρο.
