Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ

Μαθητής το πρωτάκουσε: Πανδαμάτωρ ο χρόνος.
Γραμμή δίχως αρχή και δίχως τέλος.
Το μόνο που έβλεπε αυτός
ήταν ο δικός του χρόνος,
που σπάνια άρχιζε
και πάντα τέλειωνε νωρίς.

Κλεψύδρα του χάρισαν οι μοίρες
να μετρά τ’ άμετρα: Τη χαρά και τον έρωτα.
Μια κλεψύδρα γεμάτη χώμα,
που μονότονα πέφτει.