Ερωτικό Σονέτο No. 17

 Δεν σ’ αγαπώ σαν να ήσουν τριαντάφυλλο από αλάτι ή τοπάζ,

ή βέλος γαρυφάλλων που ξεπετάγεται από τη φωτιά.

Σ’ αγαπώ όπως μερικά πράγματα σκοτεινά είναι αγαπημένα,

με τρόπο μυστικό, κάπου ανάμεσα στη σκιά και στην ψυχή.

Σ’ αγαπώ σαν ένα φυτό που δεν ανθίζει,

μα που φωλιάζει μέσα του το φως ανθών κρυμμένων,

και χάρη στην αγάπη σου ζει μέσα στου κορμιού μου το σκοτάδι

κάποιο άρωμα, στερεή ευωδιά μέσα απ’ τη γης βγαλμένη.

Σ’ αγαπώ χωρίς να ξέρω πώς, ούτε πώς άρχισε, ή από που πηγάζει.

Σ’ αγαπώ ειλικρινά, χωρίς προβλήματα ή υπεροψία.

Σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω πώς αλλιώς να σ’ αγαπώ.

Δεν υπάρχει το εγώ χωρίς εσύ να είσαι κοντά μου, τόσο,

που το χέρι σου στο στήθος μου να είναι σαν δικό μου,

που τα δικά σου βλέφαρα να κλείνουν όταν με παίρνει ο ύπνος.