Το τέλος της ευτυχίας

Τον θρηνούσε όταν πέθανε,

αλλά εκείνο που θρηνούσε -στην ουσία-

ήταν το τέλος της ευτυχίας που ένιωθε

όταν τον αγαπούσε.

Θυμόταν πως δεν την ένοιαζε 

που την παραμελούσε

Της ήταν αρκετό 

που συνεχώς δίπλα του ζούσε.

Κοιτούσε την μέρα της κηδείας μια φωτογραφία του

-την αγαπημένη της-

και έκλαιγε ασυγκράτητα.

H ευτυχία αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της 

ακόμα κι αν έχει απειληθεί από μία άρνηση

ή τον ίδιο τον  θάνατο.

Πού πάει ο έρωτας όταν φεύγει;

Eίναι βράδυ Σαββάτου 

και περπατώ στην Αθήνα

Νιώθω σαν όλοι οι δρόμοι 

και τα φώτα της πόλης 

να με συντρέχουν.

Και αναρωτιέμαι 

σε τι μπορεί-αλήθεια-

να μετουσιωθεί ο έρωτας

αν χαθεί.

Σε φθηνά τσιγάρα

ή σε φθηνά κρεββάτια,

Μπορεί και σε τίποτα από όλα αυτά

Ή ίσως σε μοναξιά.

Και σε τέχνη μπορεί.

Αλλά , ειλικρινά, δεν ξέρω αν με παρηγορεί 

αυτή  η σκέψη.