Δέκατη πέμπτη μέρα

Στο άγγιγμα του έρωτα. Οι πιο ωραίες ώρες, οι πιο όμορφες στιγμές, οι πιο έντονες μέρες, και μήνες με μουσική· οι πιο φρικτές καραντίνες, οι βασανιστικές αναμονές, αγωνιώδεις, ευδαιμονικές, ταραγμένες και καρποφόρες, φοβισμένες και ριψοκίνδυνες, αμφίβολες και πλήρεις, ζωής και θανάτου ταυτόχρονα· χρόνοι συγκολλημένοι, υβριδικοί, στιγμές στην κόψη του ξυραφιού, σε λήθαργο και έκσταση, σε αδράνεια και πολυπραγμοσύνη, σε αντίθετα που έλκονται, σε μαγνητισμούς και γαλβανισμούς, στα μάγια της φύσης που σκέφτεται τη συνέχεια.

Η αισθητική των αισθήσεων, που είναι η μεταφυσική των σωμάτων. Το άγγιγμα της απόλυτης αλήθειας, που δίνει υπόσταση σε όλες τις άλλες. Ο πυρήνας της εμβιότητας στη χρονική της διάσταση, το κορυφαίο επιχείρημα στης ύπαρξης τη δικαιολογία. Ο οργασμός του οργανισμού η κορύφωση της ματαιότητας, που τόσο όμορφα λάμπει μέσα στο πρόσκαιρο.

Το φως στο βάθος της μνήμης, που κρατά άσβεστο το κορμί στους βοριάδες. Ο καθρέφτης που δίνει δύναμη στις τυφλές νύχτες του μεγάλου χειμώνα. Το αμάραντο άνθος στην ψυχική ερημιά και το άγονο σώμα, όταν η κλιματική αλλαγή πουλάει το χώμα και ο άνυδρος νους με το χέρι γυρίζει τα γρανάζια. Το χρυσό βάθος της θαυματουργής εικόνας, ο φωτεινός φάρος στα ταραγμένα χρόνια του αφρού και του άλατος σε σκοτεινιασμένους ορίζοντες.

Ποιος να μιλήσει για σένα, έρωτα, και να βρει τα κατάλληλα λόγια μέσα στα χιόνια, ποιος να πει για τους κυματισμούς, τους κάβους, τα λιμάνια, το όργωμα των ωκεανών, ποιος για το αβυσσαλέο οδυσσειακό ταξίδι, για την επιστροφή στο πουθενά, με σταθμούς ηδονικούς και δραματικά επεισόδια, έργο ομηρικών σπουδών σε φαντασία και πραγματικότητα· ποιος για τους δαιδάλους αντίθετων συγκινήσεων, τους λαβυρίνθους μέσα σε λαβύρινθο;

Ποιος βάζει τάξη σε βιογραφικά άτακτα, σε εσωτερικά τοπία, στης μνήμης τις πλάνες και της λήθης τα αχαρτογράφητα; Στο βυθό του θυμικού, στο υπέρλαμπρο χάος, στον έσω ουρανό του γίγνεσθαι, στο βάθος του φρέατος, που αναβλύζουν οι αναμνήσεις; Στο αρτεσιανό της άξαφνης ανάτασης, στη σκέψη την εμβαπτισμένη στο αθάνατο ύδωρ του ζην;

Με κατολίσθηση συναισθημάτων, με τον όμβρο του αίματος, με τη σύντηξη των εγώ σε ομοσπονδία και μνημόσυνα αγάπης τελειώνει η πρώτη μέρα της ανακεφαλαίωσης.

(Από το ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, Νίκας 2022)