Τα παγκάκια της μοναξιάς
Πάντα χιονιά θα θυμίζουν.
Υπάρχει κάποια δίοδος προς την έξοδο;
Εφηύρε ο άνθρωπος πολλές μηχανές επικοινωνίας
μέσω καλωδίων και πομπών.
Κατήργησε τη γλώσσα πολλάκις.
Χτυπά πλήκτρα.
Χαϊδεύει γυάλινες οθόνες.
Λαμβάνει μηνύματα εκ του μακρόθεν…
Χαϊδεύουν την όραση
Καταργούν ακοή, πάει κι η αφή, εξ επαφής…
Συναισθήματα γυάλινα, κρύες οθόνες
Παθιασμένα Εγώ
Νεκρές ψυχές…
Ο θόρυβος της μοναξιάς μόνο
μέσα του βρυχάται
σαν θηρίο έγκλειστο στο κλουβί
από τη φύση του αποκομμένο.
Επικοινωνία – Επί τάφου οθόνης – Ενταφιάζεται.
Ζήτω, στον άνθρωπο! Εφηύρε επικοινωνία!
Νικητής η μοναξιά.
