ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΕ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΒΟΥΝΟ: μια συντομογραφία

Κρατώντας ένα βιβλίο με ποιήματα ένα αγόρι ακολουθεί την πομπή. Ήταν δύο ετών, όταν ο πατέρας του ξεγελάστηκε από τον υγρό άνεμο του νησιού και βυθίστηκε στην πυκνή κόκκινη λίμνη. Λίγο πριν φύγει – ήταν γιατρός – τον προσκάλεσε στο προσκέφαλο του αρρώστου και του κληροδότησε τα ιδεογράμματα της αυτοπροστασίας. Σε λιγότερο από χρόνο η μητέρα του ακολούθησε. Η ζωή με τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό με τον καθιστό ταχυδρόμο είναι μάλλον μικρή κι αυτός εξελίσσεται σε τελετάρχη φίλων και συγγενών (ανάμεσά τους η γιαγιά και η αδερφή του).

Ζώντας με τον τυφλό παππού μαθαίνει να σημαδεύει τους ανθρώπους σταθερά και εντός τους. Τα μάτια τους ιδρώνουν. Εξαντλεί όποιο βιβλίο βρίσκει δείχνοντας μια σαφή κλίση στην περιπέτεια, γεγονός που δρα ευεργετικά στην υγεία του. Ονειρεύεται να γίνει ζωγράφος, ο παππούς συμφωνεί. Τώρα βλέπει ότι αρκετοί συμμαθητές του κάνουν καλύτερα σχέδια από αυτόν. Έτσι αποφασίζει να γίνει συγγραφέας. Ο παππούς τον ενθαρρύνει. Γράφει συνεχώς και παντού. Θέλει να γίνει διάσημος αλλά και πλούσιος. Όταν ο παππούς αρρωσταίνει, κλείνεται στο διπλανό δωμάτιο και διαβάζει ποίηση, για να επιστρέψει μετά τα μεσάνυχτα. Στην κηδεία ματώνει. Κλείνεται στο διπλανό δωμάτιο και δεν επιστρέφει ποτέ. Αφήνει την πομπή κρατώντας ένα βιβλίο με ποιήματα.

_______________________________

Ο Βαγγέλης Δρόσος εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι συγγραφέας έξι βιβλίων. Ποιήματά του έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους ποιητικούς διαγωνισμούς, έχουν φιλοξενηθεί σε ποιητικές ανθολογίες και έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2019 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, τα «Φωτογραφικά γυμνάσματα», από τις εκδόσεις Ιωλκός.