Το καλοκαίρι πέρασε κρατώντας την αναπνοή μας. Ύστερα ήρθαν οι βροχές.

Τ’ ασήμια τους απλώθηκαν πίσω απ’ την πλάτη σου.
Τα σκαλιά ψηλά.
Τα παράθυρα δύσκολα, έτοιμα να μας
καρατομήσουν.

Κι οι διαδρομές του μικρού, μονότονου χώρου, λαβύρινθοι.

*

Χώροι υγροί του περιπάτου και του ύπνου
Επουλωμένα υπόγεια
Με τζάμι έτοιμο να σπάσει

Τούτες οι πράξεις μου
Σημάδι του νερού μες στο νερό.

*
Ετοιμάζονται τα ικριώματα. Μικρά, μωρά δέντρα, ας φανείτε και πάλι, ακίνητα, διαφανή. Ας συντροφέψετε τα ελάχιστα, τα αποτυπώματα. Ας ορίσετε χώρο κατοικημένο, χώρο ευρύ, πολυδιάστατο.
Ευκολόχρηστο του καθενός μας εργαλείο η εικόνα· με δυο γραμμές, μ’ έξι τελείες, μ’ εφτά τρεμάμενα σημάδια μαύρου στο λευκό.

*

Δεν βρίσκω την άκρη του νήματος. Το ξέρω, όμως, κάπου εδώ γύρω βρίσκεται. Γιατί, σίγουρα, το νήμα περνά από μέσα μου: το νιώθω κάθε φορά που τεντώνεται, μ’ έναν οξύ, πολυήμερο πόνο στο στομάχι…

*

Καινούργια ημέρα και το φως χλομό,
Μόνο τα στραφταλίσματα της θάλασσας
Κάνουνε την εικόνα αληθινή.
Ο ήχος των κυμάτων αργός, πλατύς
Μου λέει, εδώ ήμουν πριν από σένα
Εδώ μετά από σένα θα ’μαι.
Κι εγώ δεν είναι που δεν ξέρω
Μόνο λυπάμαι για τις μέρες που ’χασα
Στα μέσα τα δωμάτια.

*****

Η Βαρβάρα Μαυρακάκη γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε στην Ν. Υόρκη και είναι εικαστικός με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής στο ενεργητικό της.