Έχει χρόνο απέραντο ένα μαχαίρι κι ένα παιδί που κλαίει
Καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη κι εγώ βιάζομαι
Καθαρίζει ψάρια που ποτέ δεν θα φάει κι ανάμεσά μας
Μεσολαβεί ένας πιλότος και τρεις μεταπράτες
Απ’ όσα πλήρωσα δεν θα φτάσει σχεδόν τίποτα
Να σταματήσει αυτό το παιδί «το αληθινό πρόσωπο των αγγέλων»
Να κλαίει από πείνα.
Κάποια γυναίκα καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη
Τα βάζω στο τηγάνι και μυρίζουν κρέας
Κρέας τηγανιτό κι ανθρώπινο που πεινάει.
Ανάμεσα σε μένα και στα ψάρια που θα φάω
Υπάρχει μια περίπλοκη πραγματικότητα
Κάποιες εξειδικεύσεις κάποιες λησμονιές
Για να με κάνουν να φάω κρέας ανθρώπινο που κλαίει.
Κάποια γυναίκα καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη
Κι εγώ ετοιμάζομαι να ξεχάσω πως τρώω κρέας ανθρώπινο.
Είναι πολύ περίπλοκο στις μέρες μας να τρως ψάρια
Θα πρέπει πρώτα να κάνεις μια μικρή προσπάθεια να μη σκέφτεσαι.
Εκπλήρωσις Ποιήσεως
Μνήμη Γιάννη Κακριδή
Χρόνια περνούσαν τα παιδιά τη σκάλα για το διάλειμμα
Φθείροντας με τα πόδια τους γράμματα ελληνικά
Αδιάβαστα αιώνες, του Αρχίλοχου (το γράφει
Ο φιλόλογος στο πώς ευρέθη το μάρμαρο της Πάρου).
Μ’ αρέσει αυτή η εικόνα μιας αυλής σχολείου
Με φωνές παιδιών και τρέξιμο κυνηγητού με πεδιλάκια
Που ανυποψίαστα προσφέρουνε χλωρές φωνές
Σε αρχαία μάρμαρα και μιλώντας την ανάγκη τους
Είναι σαν να επιστρέφουνε ζωή στην πέτρα.
Αυτή είναι μοίρα ελληνική, θα έλεγε ο Καβάφης,
Κι ακόμα εκπλήρωσις ουσίας της ποιήσεως.
Για τα γραμμένα λόγια να υπάρχουνε παιδιά
(στις εσχατιές του χρόνου εδώ, κι ακόμα πέρα)
Που θα περάσουν πάνω τους και θα τα φθείρουν
Με πεδιλάκια και φωνές χλωρές στα ελληνικά.
(από το υπό έκδοση βιβλίο του ποιητή ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΟΥ ΓΚΟΓΙΑ, εκδ. Ενδυμίων
Ο Βασίλης Λαλιώτης γεννήθηκε το 1959 στην Αμαλιάδα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και ισπανικά στη Σαλαμάνκα. Έχει συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους και λογοτεχνικά περιοδικά. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του: “Η μαθητεία της πλοκής”, 1985, “Το τραγούδι της επιστροφής”, 1989, “Η ζωοφόρος”, 1994, “Το ένδοξο πένθος”, 1997, “Η μνηστή της Κορίνθου”, 2008, “Μάσενκα”, 2012, “Θαλάσσια μπάνια”, 2014, “Σωρείτες ακηδίας”, 2016. Έχει μεταφράσει έργα των Φ. Γκ. Λόρκα (“Ποιητής στη Νέα Υόρκη”, “Ταξίδι στη Σελήνη”, “Ντιβάν ντελ Ταμαρίτ”, “Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας”, “Romancero Gitano”, “Ποιήματα σε πρόζα”), Πάμπλο Νερούδα (“Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο”, “Farewell”, “Το βιβλίο των ερωτήσεων”), Χούλιο Κορτάσαρ (“Η σύνθλιψη των σταγόνων”), Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα (“Γκρεγκερίας”), Μιγκέλ Ερνάντεθ (“Μαύρα μάτια, μαύρα”), Αντόνιο Πόρτσια (“Φωνές”), κ.ά.
