Άσπρος ελέφαντας

 

Η μνήμη μου άσπρος ελέφαντας

κουνάει την προβοσκίδα  καθώς γλιστρά

έξω από το σωληνάριο της οδοντόπαστας,

τα βράδια πριν με πάρει ο ύπνος.

 

 

Αφαίρεση

 

Ερχόταν ο γιατρός και αφαιρούσε σχεδόν κάθε μέρα ένα κομμάτι από τη φτέρνα της ανοίγοντας έτσι εύκολο δρόμο για τον θάνατο και ό,τι ακολουθεί κατόπιν.

 

 

Γάζα

 

Τόσο πολύ σε έχω επιθυμήσει που η σκέψη σου έγινε λεπτή σαν γάζα.

Γάζα που σκεπάζει το τραύμα μου.

  

 

Εμμονή

 

Σε ξεκολλάω από το νου σαν μια παλιά χαλκομανία.

  

 

Κλειδούχος

 

Θα ήθελα να είμαι κλειδούχος

με το ψαλίδι  ν´ αλλάζω τις γραμμές της μοίρας μου.

 

 

Λέξεις

 

Σε μυρωδάτη κασέλα

Νυφική

Κεντημένα σεντόνια

Με λέξεις

Κρύβουν επιθυμία.

 

 Μέθη

 

Αν το ποίημα ήταν άρωμα γιασεμιού  θα μέθαγαν απο την ευωδιά οι νύχτες. 

 

Ξεμάτιασμα

 

Σε σκέφτομαι κι η λύπη απλώνεται κηλίδα  λαδιού στο νερό.

 

 

Ραπτική

 

Βελόνα το τηλέφωνο

κλωστή οι λέξεις

τρυπώνει τις καρδιές μας.

 

Ομίχλη

 

Σε σκέφτομαι  κι ανοίγουν τρύπες στην ομίχλη που με τυλίγει.

 

 Σε αγαπώ

 

σε όλους

τους χρόνους

της γραμματικής.

 

 

Σπίτια

 

Χαίρονται και τραγουδούν

Τ´ ανθρωποφάγα σπίτια

Που αγαπούν τον εγκλεισμό.

 

  

Τοίχοι

 

Περικλείω

με τοίχους πήλινους

το κενό της απουσίας.

Φτιάχνω αγγεία.

 

  

Τσουνάμι

 

Οι λέξεις που αποσιωπώ, κύματα θεόρατα που με πνίγουν σε μια θάλασσα φλυαρίας.

 

 

Φθορά

 

Φθείρονται τα σπίτια

Τα ρούχα

Τα μολύβια

Οι αναμνήσεις.

Η αγάπη;

 

 

Χειμώνας

 

Σαν μαύρη δαντέλα

σε άσπρο λαιμό

φαντάζουν τα γυμνά δέντρα

το σούρουπο.