Ο δρόμος κατέρρευσε σαν μύτη συφιλιδικού.

Το ποτάμι της ηδυπάθειας χύθηκε μέσα σε σάλια.

Πετώντας τα εσώρουχα μέχρι και το τελευταίο φυλλαράκι,

οι κήποι χυδαία ξαπλώθηκαν τον Ιούνη.

Βγήκα στην πλατεία,

το καμένο τετράγωνο

φόρεσα στο κεφάλι σαν κοκκινότριχη περούκα.

Οι άνθρωποι είναι φοβισμένοι, καθώς απ’ το στόμα μου

σαλεύουνε τα πόδια μιας αμάσητης κραυγής.

Όμως δεν θα με κατακρίνουν, όμως δεν θα με σκυλοβρίσουν,

σα να ‘μουνα προφήτης τα ίχνη μου με ροδοπέταλα θα στρώσουν.

Όλες αυτές οι πεσμένες μύτες το ξέρουν:

εγώ είμαι ο ποιητής σας.

Σαν να ‘μουνα χαμαιτυπείο

φοβάμαι το τρομερό σας δικαστήριο! 

Εμένα μόνο, μέσα από φλεγόμενα κτίρια,

οι πόρνες θα με κουβαλήσουνε στα χέρια, όπως το ιερό,

και θα με δείξουν στον Θεό σαν δικαιολογία.

Κι ο Θεός θα κλάψει πάνω απ’ το βιβλιαράκι μου!

Όχι λέξεις, μα σπασμοί που προσκολλήθηκαν σ’ έναν σβώλο.

Και θα τρέξει στον ουρανό με τους στίχους μου κάτω απ’ τη μασχάλη, 

και λαχανιάζοντας θα τους διαβάζει στους γνωστούς του.

(1914)

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Γιώργος Ρήγας γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε Μετάφραση-Διερμηνεία, κι εργάστηκε αρκετά χρόνια ως μεταφραστής. Από τη ρωσική γλώσσα έχει μεταφράσει στα ελληνικά μεγάλο αριθμό θεατρικών έργων, πεζογραφημάτων και έχει επιμεληθεί ποιητικές ανθολογίες ως μεταφραστής και ανθολόγος. Έχοντας πραγματοποιήσει παράλληλα και μουσικές σπουδές, σταδιοδρόμησε ως λυρικός ερμηνευτής με ειδίκευση στο Lied, αλλά και στο έντεχνο τραγούδι.