Πρόλογος

Για σας όλες 

που σας έχουνε αγαπήσει και που σας αγαπούν ακόμα,

εικόνα φυλαγμένη στο άδυτο  μέσα της ψυχής,

καθώς κούπα κρασί καταμεσής ενός γλεντιού

υψώνω το κρανίο μου γιομάτο ποιήματα

Συχνά μέσα μου είπα  –

να ’βαζα την τελεία μιας σφαίρας

στον δικό μου τον χαμό.

Σήμερα,

όπως και να ’ναι,

δίνω την αποχαιρετιστήριό μου.

Μνήμη!

Έλα και μες στου νου μου σύναξε την αίθουσα

όλους όσους αγαπώ.

Από μάτι σε μάτι κέρνα γέλιο.

Με γαμήλια περασμένα η νύχτα ετούτη ας στολιστεί.

Κορμί το κορμί να ’ναι η βραδιά που εγώ

Στων δικών μου σπονδύλων θα παίξω τον αυλό.