Μέτρησα με τα δάχτυλα τις απουσίες.
Απέμεινε ένας ήχος, δύο στεναγμοί.
Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα.
Με θύμησες και μοιρολόγια, σε στέλνω
στο καλό. Σαν τη μαύρη Κυριακή
που ξημέρωσε Δευτέρα.

Δεν έχω ακόμα μετρήσει τη μονοτονία της μέρας αυτής.

Βρέχει ακόμα.
Πρέπει να βρει κι ο άνθρωπος πού πάει.
Κάποιο κορμί θα βρει και θα σταθεί.

Μια ψυχούλα απέμεινε μόνη.
Και; Πάψε να πονάς.
Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα.
Είναι άραγε το να δυστυχείς πιο εύκολο
από την ευτυχία;

Με μια ακόμα εντολή θα δω
τον κόσμο αμαρτωλό. Πήγα στον παράδεισο.
Δεν σεβάστηκαν την εποχή αυτή.
Σαν βάθος από τα λόγια κράτησα την αγάπη
και το σκοτάδι.
Έκανα υπομονή για φώς. Σκλαβώθηκα.

Κι από πού κρέμεται η ψυχή; Αχ και να βρίσκεται στην γη.

Κι η απουσία ηχηρή.
Κράτα το μέτρημα πάλι απόψε.
Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα.