Το ζεύγος Αρνολφίνι

Στο πράσινο νερό που φόρεσα,

κολύμπησα άθελα μου,

στη μαύρη κάπα σου,

ο δρόμος παραιτείται,  

ενώ οι ιδανικές παλάμες μας ομολογούν,

το φως που έχουν πνίξει.

Κρεβάτι πορφυρό δεν το αγγίζουμε,

τα μάτια χώμα,

δυο τσόκαρα παύουν δειλά,

τα αποτελειώνει μια καμπάνα,

το χέρι σου προδίδει το δικό μου,

σαν τον κανόνα που ανέχεσαι,

σαν το κερί που αιωνίως σβήνει.

Γενέθλια

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη,

είδα μια στοίβα αριθμούς σ’ επιμελή κουτάκια,

μπερδεύτηκα,

σ’ ένα ποτήρι μάζεψα ψιχάλες,

βούλιαξε μέσα μου,

το στρογγυλό χαμόγελο μιας πέτρας,

τι ευτυχία που όταν τελειώνει το μελάνι,

μπορείς να γράφεις με βροχή.

Η Γεωργία Πολυκανδριώτη σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι φιλόλογος , ζει και εργάζεται στην Αθήνα.