Τελικά, στη ζωή αυτή, σημασία δεν έχει ποιο φυτό θα φυτέψεις, αλλά ποιον γείτονα θα φυτέψει πλάι σου η μοίρα. Παράδειγμα: αν ο γείτονάς σου έχει, όπως ισχυρίζεται, μανία με την καθαριότητα της αυλής ή του αυτοκινήτου του, θα σου ζητήσει ένα πρωί, αδιαφορώντας για την πράσινη ομορφιά, ακόμα και ολόκληρο δέντρο να κόψεις σύρριζα, γιατί τούτο, για τριάντα-σαράντα μέρες τον χρόνο, σπέρνει τ’ ανθάκια του στο ακριβό του τσιμέντο. Αν πάλι απεχθάνεται τα κεράσια ή τα βερίκοκα γιατί έτυχε να τον πειράξουν στα μικράτα του, τότε που καταβρόχθισε ολάκερη τη χαρτοσακούλα, θα σου γυρέψει να κόψεις (τουλάχιστον) τα κλαδιά που περνούν στη μεριά του, επικαλούμενος κατά βούληση εδάφια του άρθρου 1008 του αστικού κώδικα, ενώ θα περιγράφει γλαφυρά τις στρατιές μελισσών που ενεδρεύουν απειλητικά, ορεγόμενες την -μη εμφανισθείσα εισέτι- αλλεργία, άρα και την εξόντωσή του. Αντίστροφο παράδειγμα: αν ο γείτονάς σου τυγχάνει φέρελπις συγγραφέας και επιθυμεί να γράψει το σίκουελ του «Δον Κιχώτη», δε θα διαμαρτυρηθεί ακόμη κι αν φυτέψεις πέντε έξι ανεμόμυλους πλάι στον φράχτη, οι οποίοι, μαζί με την αντανάκλαση των ηλιακών από τις γύρω ταράτσες, θα τον εμπνέουν για πολύ καιρό να αφηγείται ιστορίες με σιδηρόφραχτους ιππότες. Αν, πάλι, ορεχτεί την πισίνα σου, θα υπομονέψει μέχρι να τοποθετήσεις πλακάκια, βατήρες και κρυφό φωτισμό, και στη συνέχεια θα σου παρουσιάσει χαρτιά και μη χαρτιά που θα αποδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο κομμάτι του οικοπέδου σου ανήκε στην οικογένειά του από τον καιρό της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με άλλα λόγια, η τύχη των φυτών εξωτερικού χώρου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ευρυχωρία του εσωτερικού μας χώρου. Το κακό είναι πως στις μέρες μας στένεψε πολύ ο κόσμος…
