ΒΡΕΧΕΙ

Βρέχει απ’ το ξημέρωμα, ακόμα βρέχει.

Άσε να βγω μες στη βροχή, να δροσιστώ,

διψάω. Τόση βροχή χαμένη, και εγώ να καίω…

Να ’βρεχες, λέει, Παντοδύναμε, πριν από έναν μήνα,

να ξεγινόταν η φωτιά

στο Κε και στους απάνω δρόμους!

Σαν τι ζητήσαμε, οι φτωχοί, ένα Σου μόνο πρωτοβρόχι,

να ’σβηνε η άνομη φωτιά, Θεέ μου, ήμαρτον!

Αχ να ’βρεχες, κι εγώ με το παλιό της μάνας νυφικό απ’ το σεντούκι:

θα με στροβίλιζε η βροχή και θα ’μουν νύφη της χαράς,

 να ’βγαινε ο ήλιος έπειτα, μία φορά ακόμη,

 να τριποδίζουν άμαξες στα όμορφα λιθόστρωτα

 και να μοσχοβολάει το γιασεμί,

 να ξεμυτίσουν τα κορίτσια με καπέλα κι ομπρελίνα…

Να!

Ακούω τις καμπάνες της Αγίας Φωτεινής.

Σαν ν’ άργησε απόψε ο μουεζίνης,

μόνον ο ήχος της βροχής στο καραβόπανο της τέντας.

Όχι, δεν είναι λάσπη έξω εκεί,

είναι ο ρυθμός του κόσμου ο παλιός, τον νιώθω.

Και μη μου λες «κουράγιο», δεν είν’ ώρα για ευχές,

βρέχει, συνέχεια βρέχει, και εγώ

ρωτάω την κυρα-Δέσποινα γιατί πολυδακρύζει,

μα εσύ ‒από παλιά λιγόπιστος‒ μου λες

ότι δεν είναι δάκρυ στο εικόνισμα αυτό,

πως είναι η βροχή που στάζει,

Θεέ μου, συγχώρεσέ  τον!

Θα σπάσει, δίχως άλλο, το κεφάλι μου, πονώ!

Φυλάξου, βρέχει αίμα και κραυγές και παρακάλια, βρέχει πόνο.

Μα πότε γέμισε η βάρκα; Για πού τραβά αυτό τ’ ανθρωπολόι;

Ποια σφίγγει μες στον κόρφο το παιδί, μην τύχει και μας νιώσει ο εχθρός,

και μας χαλάσει;

Ποιος ο εχθρός και ποιος ο φίλος;

Μη μας εμπαίζεις, Κύριε, έλεος, φώτισέ μας!

Αιώνες ζήσαμε μαζί, δώσε αέρα στο μωρό, θα σκάσει από το σφίξιμό σου, μάνα!

Σαν ποιον φυλάς, ποιον θέλεις να γλιτώσεις;

Όχι,

δεν είναι τούτο πυρετός, σου λέω,

είναι η θέρμη για ζωή που με φλογώνει.

Αχ, να ’μουνα ελίτσα! Να ’πεφτε τούτο το νερό, να με δροσίσει.

Να ’μουνα χώμα, να γενώ πηλός, να πλάσω έναν κόσμο όπως πρώτα,

να χαιρετώ σαν αδερφό

και Τούρκο και Ρωμιό κι Οβρίο κι Αρμένη

και να χαμογελώ στον Φραγκολεβαντίνο «καλημέρα».

Σύρε και φέρε λάσπη απ’  έξω, πώς πληθαίνει, θα μας πνίξει.

Θα δεις,

θα φτιάξω μία νέα ζωή,  

είμαι ανθός και θα ανθίσω!

Να ζήσω θέλω, πώς με καίει ο πυρετός!

Δε σταματάει η βροχή, Θεέ,

να ζήσω!