ΑΠΟΓΡΑΦΗ

«Το ξύλο αυτό που δρόσιζε το μέτωπό μου
τις ώρες που το μεσημέρι πύρωνε τις φλέβες
σε ξένα χέρια θέλει ανθίσει.»

Γιώργος Σεφέρης, Το ναυάγιο της «Κίχλης»

Τον καιρό εκείνο,
εκδόθηκε διάταγμα απογραφής.
Και ξεκινήσαμε.
Καθένας για τον τόπο του
και όλοι για το ίδιο μέρος.
Χρόνια και χρόνια μεγαλώναμε
μέσα σε όμοιες συνήθειες, δελτία τύπου
και παρόμοιες χειρονομίες.
Και ξαφνικά,
ένα πρωί,
μας εμπιστεύτηκαν
(έτσι ακριβώς το είπανε)
από έναν πελώριο κορμό,
να τον φυτέψει ο καθένας στη μονιά του,
για να ξανανθίσει.

Κρικέλια σκουριασμένα και
πεθαμένες κλειδαριές μάς περιμένανε…

Ας μη ρωτάμε
αν πέτυχε η απογραφή.
Έτσι κι αλλιώς,
καμία απογραφή δεν είναι οριστική.
Γίνονται μόνο για να μην ξεχνούμε
τον τόπο που ο καθένας μας ανήκει.