«Γεννήθηκα το 1933 στα Χανιά. Τον πόλεμο του 1940-1941 και το μεγαλύτερο μέρος της Κατοχής το πέρασα στο Βαρύπετρο, το χωριό του πατέρα μου, όπου μετοικήσαμε οικογενειακώς. Όταν, τον Μάρτιο του 1945, γυρίσαμε στα Χανιά, βρέθηκα σ’ ένα περιβάλλον σχεδόν ξένο για μένα.

»Όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών πέθανε ξαφνικά μπροστά στα μάτια μου ο πατέρας μου. Το γεγονός με συντάραξε. Ακολούθησε μια μακρά περίοδος αυστηρού πένθους, σύμφωνα με τα κρητικά έθιμα, με απομόνωση της οικογένειάς μου από την κοινωνική ζωή.

»Μετά το τέλος των γυμνασιακών σπουδών μου στα Χανιά, φοίτησα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα. Υπηρέτησα στο στρατό και μετά εργάστηκα ως καθηγητής φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στα Χανιά ίσαμε το 1986, οπότε παραιτήθηκα με το βαθμό του γυμνασιάρχη.

»Από το 1961 ως το 1965 έγραφα τακτικά σε χανιώτικες εφημερίδες επιφυλλίδες, μελετήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, κριτικές βιβλίων ή εκθέσεων ζωγραφικής, μια μορφή τέχνης που πάντα μ’ ενδιαφέρει.

»Ποικίλοι δισταγμοί, μαζί με την έλλειψη χρημάτων, δεν μ’ άφησαν να τυπώσω γραφτά μου σε βιβλίο παρά μόνο το 1967, που εξέδωσα την πρώτη ποιητική συλλογή μου Μονόλογοι, ποιήματα γραμμένα στο διάστημα 1958-1967, που αιφνιδίασαν για τον εξομολογητικό τους τόνο, και στη συνέχεια τύπωσα και τ’ άλλα βιβλία μου. Το 1977 μου απονεμήθηκε το Βραβείο Καζαντζάκη και το 1981 το Κρατικό Βραβείο Ταξιδιωτικών Εντυπώσεων για το βιβλίο μου Οδοιπορικό των Σφακιών.

»Παρέμεινα πάντα κάτοικος των Χανιών και οι σχέσεις μου με τους λογοτέχνες της υπόλοιπης Ελλάδας περιορίζονται κυρίως στην ανταλλαγή βιβλίων κι επιστολών και στη δημοσίευση κειμένων μου σε περιοδικά τους. Προσωπικές γνωριμίες έχω λίγες. Συχνά με βαραίνει η απομόνωσή μου εδώ στην επαρχία, αμφιβάλλω όμως αν θα μπορούσα να ζήσω και να γράφω στην Αθήνα.

»Τον Ιούλιο του 1974, την επόμενη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και μέσα σε πολεμική ατμόσφαιρα, παντρεύτηκα τη φιλόλογο καθηγήτρια Αγγελική Καραθανάση. Έχομε αποκτήσει τρεις γιους.

»Εκτός από τη διδασκαλία μου στην εκπαίδευση και το γράψιμο, αρκετό μέρος του χρόνου μου απορροφά η φροντίδα για την αγροτική περιουσία που κληρονόμησα από τους γονείς μου. Στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω πάντα λογοτεχνία κι ακούω δίσκους κλασικής μουσικής».

(Απόσπασμα από αυτοβιογραφικό σημείωμα του Γιώργη Μανουσάκη)

Ο Γιώργης Μανουσάκης άφησε την τελευταία πνοή του στα Χανιά στις 9 Φεβρουαρίου 2008.