Η  ΜΕΓΑΛΗ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 

Μαζεύτηκε η μεγάλη οικογένεια.

Εγώ στο τζάμι κολλημένος σαν

 χειμωνιάτικη μύγα.

Έφτασαν όλοι από μακριά.

Τόσος δρόμος μακρύς

μες τη λάσπη.

Κοιταχτήκανε—δεν είχαν τι να πουν.

Οι φωτογραφίες γέμισαν σκιές.

Ήταν τόσο απόμακροι τόσο έξω

από τον παρόντα χρόνο.

Οι θείες έμειναν στον απέναντι άλλο κόσμο.

Εμείς οι άλλοι πηγαινοερχόμαστε

με τα τσάρτερ.

Πάνω που αρχίσαμε να

συζητάμε

με ανάγκαζαν να

δικαιολογήσω τους θανάτους.

Ντράπηκα που δεν μπορούσα.

Ξέχασαν όμως…..

πέρασε ένας αιώνας

-μόνο εγώ γέρασα.