Το σ’ αγαπώ από το Α ως το Ω

Ήρθες και όλα πια ταιριάζουν
λες κι είχαν γίνει απ’ την αρχή για κάποιο λόγο
κι η πόλη αυτή
είχε χτιστεί
με τη συγκεκριμένη ρυμοτομία
και μ’ αυτή την παρατεταμένη νωθρότητα
που επωάζει τις φαντασιώσεις
μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τα βήματά σου
καθώς παραπατούσες βιαστικά στις προσευχές μου
από γωνιά σε γωνιά
αθόρυβα κι ανύποπτα βήματα
ο εμπρηστής μες στο σκοτάδι
να καθαρίσεις την ψυχή μου
με φωτιά
και με χλωρίνη
να με ξεβάψεις
από παρελθόν, παρόν και μέλλον
ώσπου να γίνω
εσύ
εσύ που με ζητάς, όπως ζητάς τον εαυτό σου
τον μόνο που αγαπάς
τον μόνο που μισείς
γιατί δεν μπορείς να του ξεφύγεις
ένας σκορπιός
με αναπόδραστο πεπρωμένο
κυνηγάει την ουρά του
για να καταπιεί το ίδιο του το δηλητήριο.
Τι με κοιτάς;
Άδικα λες πως μ’ αγαπάς…
Με έχεις δημιουργήσει ανεπανόρθωτα
Αντίο.

Μολύβι

(Στον Κ. Γ. Κ.)

Μ’ ένα μολύβι σημαδεύω τον βυθό
τον πόνο μου να γράψω
των πραγμάτων και του ανθρώπου
και ο αφρός των ημερών όλο με σώζει
μ’ ένα χαμόγελο που μένει στα μισά
μ’ ένα μολύβι σημαδεύει το μυαλό μου.

Ο Γιώργος Γκρίλης είναι θεολόγος, καθηγητής στη Μέση εκπαίδευση και υποψήφιος διδάκτωρ της Παιδαγωγικής. Έχει δημοσιεύσει αρκετά ποιήματα σε ηλεκτρονικά περιοδικά.