“Κάθε πράξη δημιουργίας αποτελεί πράξη αντίστασης ” GILLES DELEUZE.
Παρακαταθήκη; Μονόλογος προσέγγισης του αλλότριου; Σημαντικότητα σε εκφραστικό προσδιορισμό δεκαπεντασύλλαβου;
Η σχέση σημαινοντος και σημαινόμενου δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέ αυθαίρετη. Αυθαίρετοι είναι κάτι λεξιθηρες που από την έπαρση τους ξέφυγε το νόημα της ζωής Δεν έχουν κάτι να παραδώσουν αποχωρώντας.Ο Γιάννης Πλαχουρης ποιητής, δημοσιογράφος, παραμυθάς, σεμνός μάστορας του λόγου, μας παραδίδει λόγους, καθέκαστα, σκέψεις, ιστορίες ,βιωμενες αλήθειες, παρακαταθήκες που πρέπει να τηρηθούν στο έπακρο Ποιητική σύνθεση που εκτός της γλώσσας, φτάνει στην απόμακρη ιδεατό το σημαίνον να λειτουργεί ως επερώτηση σημαίνοντος. Οι αναφορές στο βιωμένο χρόνο και στο επέκεινα του θανάτου παραμένουν πάντα κατά προσέγγιση, όπως θα έλεγε ο JACQUES LACAN. Συγχρόνως έρχονται στο προσκήνιο, η παράδοση και συμβολικά θεμέλια, με τρόπο δρωσας διάστασης του σημαίνοντος.Απο ουσιαστικό ο λόγος αποκτά υπόσταση, γίνεται υποκείμενο που πάσχει, αναλογίζεται, στοχάζεται, ανατεμνει το παρελθόν, ετοιμάζεται για την αποδημία σαν το χελιδόνι στη ζωγραφιά του Απόστολου. Το μοιρολόγι του λειτουργεί σαν γλώσσα πού ετοιμάζεται να ανέβει στο βήμα. Αυτο το ποιητικό εγχείρημα χρειάζεται γνώση της υπαρξιακής συντομογραφίας, περισσότερη ταπείνωση. Σαν ν ακούς τον πατέρα σου να μιλάει Η κληρονομιά του λόγου για κείνους που έχουν ή είχαν την τύχη να γεράσουν. Κάποιοι, κάποιες, δεν ήταν τόσο τυχεροί (το μοιρολόγι της φώκιας) κι άλλοι άφησαν εκοντες-ακοντες το ταξίδι στη μέση. Κι όταν γυρίσεις και σε δω μέσα στη στάμνα τή χρυσή νερό να φέρεις της λησμονιας πικρό νερό τραγουδάει η Τάνια Τσανακλίδου κι έχει κιόλας χαράξει η αυγή .-
