Το μικρό μας Πάσχα. Το Πάσχα όπως ονομάζεται του καλοκαιριού έβαλε πλώρη με τον Αύγουστο καραβοκύρη . Και ταξιδεύει τις καρδιές όλων μας. Ταξίδι προσκυνηματικό στην Μάνα του κόσμου στο Ρόδο το Αμάραντο των Ελλήνων.

Και φτάνεις στην Κάλυμνο με θέα την Τέλενδο. Μια εικόνα βγαλμένη από τα απροσδιόριστα βάθη της καρδιάς σου . Εκεί που αναπαύεις τα μάτια σου, που ακούς άηχες μελωδίες που ανασαίνεις μοσχοβολιές ανύπαρκτες! Είναι κάτι χρώματα που ’χει το νησί! Αχ αυτά τα χρώματα ! Από των ματιών τα δάκρυα θαρρείς πλυμένα. Από την λάμψη των ήλιων δανεισμένα. Και η θαλάσσια αλμύρα, λίμνη ακύμαντη να καθρεφτίζεται με ένα φιλί ο ουρανός σε αυτήν. Παίρνεις το πλοιάριο για τον επίγειο παράδεισο, τον βράχο της Τελένδου, 7 λεπτά διαδρομή. Αφήνεσαι σε περιπλάνηση πάνω στα πλακόστρωτα δρομάκια δίπλα στο ακύμαντο μπλε. Και ανεβαίνεις τα σκαλιά και ξυπνούν οι αισθήσεις. Οι καταγεγραμμένες στα βάθη της καρδιάς !. Ανοίγεις την πόρτα και μπαίνεις στα Άγια των Αγίων . Στα άδυτα της κατάνυξης! Στην ανάσα της γαλήνης! Μπαίνεις στο σμικρό και ταπεινό για να απογειωθείς για να πετάξεις στο ελεύθερο στο Ουράνιο .! Εκεί μπροστά στην Εικόνα της γονατίζεις στην χάρη Της, στο πανηγύρι της . Αυτά τα Καλυμνιακά πανηγύρια της Παναγίας. Διπλής χαράς, διπλής μοσχοβολιάς, πανηγύρια . Εκεί που διαλύεται ο θάνατος με την μετάσταση της Νύμφης της Ανύμφευτης . Εκεί που διαλύεται ο νόστος με την σμίξη των ξενιτεμένων. Εκεί που ενώνονται ψυχές στην χάρη της μπροστά. Εκεί που ανοίγει η αγκαλιά και νικιέται ο θάνατος . Εκεί που η τσαμπούνα το λαούτο και το βιολί ξεσηκώνουν καρδιές και πόδια σε ξεφάντωμα . Εκεί που προσφέρεται το ανάλαδο για να δώσει την θέση του στο αρτύσιμο . Και μετά πας στην Ψηλή Παναγία. Το σπηλαιο -μονάστηρο, γυμνό και απέριττο, στον βράχο σκαλωμένο μόνο και έρημο χωρίς τα καλογέρια του. Το πέρασμα των χρόνων το γύμνωσε από τις φλεγόμενες ψυχές της καρδιακής ευχής . Έπαψαν χείλη δοξαστικά να υμνούν καθημερινά την χάρη της . Μα τα κελιά επιμένουν να υπάρχουν για τους προσκυνητές. Σκαρφαλωμένο πάνω από το Βαθύ Η διαδρομή του ανηφορική κουραστική . Κακοτράχαλος ο βράχος αφιλόξενος . Πονούν τα πόδια στην ανάβαση . Μα της καρδιάς το τάμα δίνει αλλιώτικα φτερά και μεγαλείο στην ψυχή . Και αυτή η θέα βάλθηκε από τον Θεό η ίδια αυτή να σκορπά φλουριά αποζημίωσης στο μόχθο της ανηφοριάς. Αγνάντι της Καλύμνου Αγνάντι νοσταλγικό των χαμένων πατρίδων. Και μπαίνεις μέσα στην σπηλιά και σε δροσίζει το αγίασμα . Βάλσαμο το δάκρυ του βράχου Αντίδωρο δροσιάς στις ψυχές. Το μελισσοκέρι στο παγκάρι! Η μυρωδιά από το λάδι που καίγεται στο φυτιλάκι του καντηλιού .! Η μοσχοβολιά από το λιβάνι ! Η φλόγα του καντηλιού που τρεμοπαίζει.! Η ιλαρότητα στο ημίφως ! Η σιωπή που ψάλλει !. Τα μάτια που αναπαύονται στις σκαμμένες μορφές των εικόνων! Η κατάνυξη της καρδιάς . Η προσευχητική διάθεση ! Η ανάταση της ψυχής! Η προσκύνηση ! Το φιλί της αγάπης! Η ανάγκη να μιλήσεις αβίαστα, παρακλητικά, παραπονιάρικα! Η αίσθηση ότι μπαίνεις σε μια μεγάλη γνώριμη αγκαλιά ! Την αγκαλιά της μάνας, της Άνασσας ! Τα δάκρυα αυτά της χαράς, αυτά τα λυτρωτικά ! Και η Παναγία. Αυτή η Παναγία που, όπως λέει ο θρύλος, κάποιος βοσκός ψάχνοντας το τράγο του που χάθηκε βρήκε τη σπηλιά και στο εσωτερικό της μια εικόνα της Παναγίας. Απεγνωσμένα πολλές φορές προσπάθησε να κατεβάσει την εικόνα της Μεγαλόχαρης στο χωριό αλλά στα μισά του δρόμου αυτή επέστρεφε στη σπηλιά. Έτσι οι Καλύμνιοι διαμόρφωσαν το σπήλαιο σε εκκλησία και στο θρονί της πια η Δέσποινα και Κυρά κατέβηκε από τα Ψηλά με λιτανείες στο Βαθύ. Κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο την ανεβάζουν στο εκκλησάκι και γίνεται ολονύκτια γιορτή. Ανήμερα γίνεται μεγάλο παραδοσιακό πανηγύρι στο Βαθύ, στην εκκλησία της Παναγίας της Κυράς Ψηλής.

Από παλιά η αρχοντιά και η απλότητα των Καλυμνιωτών πρόσφερε ρεβύθια φούρνου στην Παναγία την Ψηλή, τη Γαλατιανή, της Ψεριμιώτισσας και της Τελένδου, το βράδυ της παραμονής γιατί κρατούσε η νηστεία. Και όταν οι ώρες της θείας Λειτουργίας κόντευαν και ερχόταν η Αγία και ευλογημένη στιγμή να κοινωνήσουν οι ψυχές, να ενωθούν με ευλάβεια στο Άγιο δισκοπότηρο στην Χάρη του Γιου της, κόντευε και το δυνάμωμα του πανηγυριού και της ξέχειλης χαράς .
Ανήμερα της Χάρης της σφάζονταν αρνιά όπως και την Πασχαλιά (Η κοίμηση Της Παναγιάς ονομάστηκε δίκαια Πάσχα καλοκαιριού ) Και κοντολογίς στην Κάλυμνο, σε ένα βράχο καταμεσής στο πέλαγος μια άλλη Παναγία, η Παναγιά η Ψεριμιώτισσα, περιμένει στον κάβο σαν χελιδόνια τα ξενάκια της . Τα παιδιά της να ‘ρθουν προσκυνητές στην χάρη Της . Και Εκείνη η Δέσποινα της καρδιάς τους θα τους περιμένει στο σμαραγδένιο λιμάνι του νησιού . Αυτά σαν θα ‘ρθουν στο νησί με δάκρυα στα μάτια θα την συνοδεύουν στο σπίτι της 150 μέτρα πέρα από το λιμάνι ψάλλοντας και δοξάζοντας.

 Μα το πανηγύρι των πανηγυριών στο νησί της Καλύμνου είναι η μεγάλη Παναγιά ή Παναγιά τω Τσουκχουώ. Λιοτρίβι έδωσε τούτο το μυστήριο όνομα στην Θεοτόκο. Εκεί η αναγκαιμένη ψυχή θα ακούσει εσπερινό . Εκεί θα ενωθεί με τον Θεό κάτω από τους θόλους της μπροστά στο Χρυσοποίκιλτο τέμπλο της . Εκεί η προσευχή, θυμίαμα καιόμενο πάνω στο ισοκράτημα των ψαλτών και συνοδεία των τεριρέμ, θα ακουμπήσει στα χέρια της δεομένης Πλατυτέρας με καημό…. «Ω Παναγιά τω Τσουκχουώ, που ‘σαι μέσα στη χ-Χώρα, βλέπε μου το παιάκι μ-μου κάθα στιγμή γ-και ώρα». Ο χρόνος το σεβάστηκε το πανηγύρι αυτό . Μοσχοβολά το άρωμα της παράδοσης.

 Και Συ, Μάνα και Κυρά, στέκεσαι Πύργος Χρυσοπλοκότατος και δωδεκάτειχος πόλη για τους Καλύμνιους. Κάτω από το βλέμμα το δικό Σου η στέρηση, ο νόστος που καθημερινά καίει την καρδιά τους θα σβήσει . Τα μάτια θα δουν αγαπημένους και τα χείλη θα χορτάσουν φιλιά . Οι αγκαλιές θα γεμίσουν με γλυκασμό και  δάκρυα θα τρέξουν λυτρωτικά . Γονατιστοί στην χάρη Σου θα ξαναδώσουν όρκους πίστης και επιστροφής . Και θα κρατήσουν ευλογίες πολύτιμο φυλαχτό στης καρδιά τους τον ναό μέχρι την νέα επιστροφή στην πατρίδα. Μέχρι το νέο τους αντάμωμα στην Χάρη της Μάνας Δέσποινας που θα ευλογήσει τα μωρά Τους, που θα ενώσει τα νέα ζευγάρια . Σε αυτά τα μοναδικά, τα απέριττα ξωκλήσια της πατρίδας μου. Στις εκκλησιές της Ελλάδας μας που μοσχοβολούν πίστη. Ευλογημένοι οι ταπεινοί που εισέρχονται μυστικά για να ακουμπήσουν τα μύρα της καρδιάς τους ! Ποτέ δεν φεύγουν κενοί και άδειοι ! Εκεί στο γονάτισμα της καρδιάς τους στην Χάρη της Κεχαριτωμένης μάνας.

 14/8/2018
Κυριακή Αλεξιάδου Εμμανουηλίδου
Μικές Κουλλιάς

Βιογραφικό Κυριακής Αλεξιάδου  Εμμανουηλίδου:

Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη στις 10/ 12 / 1961 Μεγάλωσα στην Ν.. Μηχανιώνα όπου εκεί τελείωσα τις σπουδές μέχρι και το Λύκειο . Παντρεμένη με τρία κορίτσια και εγγόνια. Τελείωσα την σχολή Νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης το 1982. Τελείωσα το τμήμα προσχολικής εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, το 1992. Εργάστηκα σαν Νηπιαγωγός για 30 χρόνια Από το 2013 αποχώρησα από την υπηρεσία. Ερασιτεχνικά ασχολούμαι με την φωτογραφία και με ποίηση. Χαλαρώνω με κολύμπι και περπάτημα.

 Βιογραφικό Μικές Κουλλιάς.        

Γεννήθηκε στην Κάλυμνο στις 12.07.1961. Σπούδασε μάγειρας κι έχει εργαστεί στο Νοσοκομείο Καλύμνου 3 χρόνια. Παντρεμένος με τρία παιδιά και συνταξιούχος πλέον ασχολείται με Ηχοληψίες, παραγωγή ραδιοφωνικών εκπομπών, ενώ είναι ψάλτης επί σειρά 28 ετών.