Ένα μυθιστόρημα με αληθινούς χαρακτήρες, στα μαύρα χρόνια μιας κατοχικής Αθήνας.
Αθήνα 1943. Κατοχή. Ένας άγγελος πέφτει στη Γη. Με ψαλιδισμένα φτερά, προσκρούει στον τοίχο του χρόνου και μεταμφιέζεται σε έναν παράξενο ντετέκτιβ, τον Άγγελο Σωτηρίου.
Ο Κουτσός Άγγελος είναι ένα μυθιστόρημα που ξεδιπλώνει στις σελίδες του ένα σοβαρό θέμα στα χρόνια της κατοχής -άλλωστε ο συγγραφέας του, Αλέξης Πανσέληνος, ξέρει να χειρίζεται τα δύσκολα-, κι αναπαριστά την εποχή όπως ακριβώς χαρίζονταν οι μέρες στους ανθρώπους που βίωναν όλες εκείνες τις φοβερές στιγμές, τις γεμάτες ελλείψεις, υλικές και ηθικές, που οδηγούσαν τους ανθρώπους στα άκρα ως και τον θάνατο.
Πολυπρόσωπο έργο χωρίς όμως να μπερδεύει καθώς οι δευτεραγωνιστές που εμφανίζονται παίζουν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο ως δορυφόροι των πρωταγωνιστών για να στηρίζουν την ροή του μύθου, με διακριτική σαφήνεια, χάριν στη δυναμική του συγγραφέα.
Τα βιβλία χαρακτήρων είναι αυτά που όταν τα διαβάσουμε τα θυμόμαστε καθώς η ταύτιση με τους ήρωες και τις πράξεις τους είναι ένας συνδετικός κρίκος όπως και στην πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει με τον πρωταγωνιστή Άγγελο Σωτηρίου, ακολούθησα τη ζωή του και σε αρκετές περιπτώσεις ένιωσα πως είχα την αίσθηση να εμπλακώ στα ζητήματα του για να βρούμε μαζί τις λύσεις τους.
Ο Συγγραφέας έχει δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα με την επίφαση αυτής καθ’ αυτής της πραγματικότητας, δηλαδή να ζωντανέψει εκείνη τη δύσκολη περίοδο των πέτρινων χρόνων με ήρωες που δρουν μέσα σε ένα δύσκολο δυστοπικό περιβάλλον.
Εξ αιτίας της θεματικής του έργου, υπάρχουν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες που γνωρίζουμε κι έχουμε συναναστραφεί στη ζωή μας. Ο καλός, ο τίμιος, ο αχρείος, ο κλέφτης, ο αναιδής, ο φασίστας.
Μέσα από τριανταεννέα κεφάλαια που διαβάζονται όπως τα μικρά κι εύληπτα διηγήματα, με μια χωροχρονική ακολουθία να δημιουργούν ένα μυθιστόρημα με ορθή λογοτεχνική έκφραση, με αρχή μέση και τέλος σε μια ευθύγραμμη διήγηση, σε κάνει να μπαίνεις βαθιά στην ιστορία και να αδημονείς να ακολουθήσεις τα γεγονότα, τους ήρωες που πασχίζουν να κερδίσουν το μερίδιο της ζωής που τους ανήκει.
Διάβαζα και σε πολλά κεφάλαια αναλογιζόμουν εκείνες τις δύσκολες στιγμές που βίωσαν οι ήρωες ως επιβολή μιας ακραίας κατάσταση που μόνον ο πόλεμος με τις απερίφραστες εκφάνσεις της πραγματικότητας του μπορεί να επιβάλει στους ανθρώπους.
Συνείδηση και ζωή η πιο παθιασμένη αντιστροφή του κόσμου, καθώς σε αυτές τις περιστάσεις όπου ο θάνατος καιροφυλακτεί σε κάθε βήμα, ο αγώνας επιβίωσης σε τούτες τις ακραίες συνθήκες μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ζώα δίχως συναισθηματικό κόσμο. Έτσι και οι ήρωες του Πανσέληνου, αντικρίζουν την ειλικρινέστερη όσο και ωμή όψη των πραγμάτων. Οι δυσκολίες των ηρώων υποδεικνύουν και το ειδικό βάρος της ζωής και τους διδάσκουν το μέτρο των δυνάμεων τους στο οποίο μπορούν να υπολογίζουν και τις στιγμές ευτυχίας και ευδαιμονίας.
Κινηματογραφική ροή. Κάθε σελίδα και μια εικόνα από μια Αθήνα διαφορετική που δεν υπάρχει πλέον.
Οι λεπτομερείς περιγραφές δράσης σε θέτουν συμμέτοχο στην ιστορία κι αναγκαστικά ακολουθείς να βρεις μαζί με τους ήρωες την λύτρωση από τα βάσανα που φέρνει ταυτόχρονα η ζωή με τα ναι και τα όχι της.
Κι αυτό φαίνεται καθαρά από το οπισθόφυλλο πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε ένα δύσκολο περιβάλλον με αντιθέσεις, μεταβολές και συγκρουσιακές δοκιμασίες που εκτυλίσσονται παράλληλα με πολλές ιστορικές αναφορές της εποχής.
Αθήνα 1943. Ένας ντετέκτιβ, Ελληνοαμερικανός, βρίσκεται εδώ και λίγα χρόνια στην Ελλάδα, κυνηγημένος από τους εχθρούς του. Φυτοζωεί από το επάγγελμά του και ενώ ο πόλεμος διαλύει τις τελευταίες του ελπίδες, κάποιος του αναθέτει την προστασία ενός κοντραμπασίστα της όπερας. Μετέωρος μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, θα συναντήσει πλάσματα φτιαγμένα από τα υλικά του πόνου και της επιβίωσης: μια μοιραία γυναίκα που σαγηνεύει όλους τους άνδρες της ιστορίας, μια Εβραιοπούλα παντρεμένη μ’ έναν μαυραγορίτη, έναν Γερμανό αρχιμουσικό αποφασισμένο ν’ ανεβάσει τον «Χρυσό του Ρήνου» στη Λυρική, έναν αλλήθωρο πρώην εκτελωνιστή, μια πόρνη της Τρούμπας, μια μαυροφορεμένη γυναίκα παραδομένη στο ερωτικό αλισβερίσι. Όλοι τους έχουν δαγκώσει το μήλο της αμαρτίας. Όλοι τους μπορούν είτε να σωθούν είτε να χαθούν. Μήπως για να σωθεί η ψυχή ενός τόπου πρέπει να επιζήσουν και η αρετή και ο πειρασμός;
