ΑΝΕΛΠΙΣΤΑ Χαμόγελο απ’ το δικό σου σταυρό φως απ’ το τάμα του γενναίου λίκνου. Ο στίχος που δε λησμονεί σέβεται. Σύνορα κόλασης για μια αλήθεια ευωδιάζουν, ιδανικά μας τυραννούν! Βγαίνουν και ερπετά που κυριαρχούν που ρημάζουν, που φτάνουν στο αέτωμα. Δίκαιη μια γραφή δίκαια, όλων των θεών τα ανέλπιστα.

Μια συλλογή ποιημάτων «Ιώ Λάμπεις» από τις εκδόσεις ΑΩ, με θεματική τον έρωτα που έτσι ή αλλιώς είναι ένας από τους σοβαρότερους πυλώνες της ποίησης.

Ευδιάκριτο είναι επίσης το ύφος του ποιητή όπου σε πολλά ποιήματα του το νηφάλιο πάθος της γραφής του εναρμονίζεται απόλυτα με μία λιτότητα που δεικνύει το χαρακτηριστικό της ποίησης του και τη γνησιότητα του ποιητικού του λόγου, ώστε να μην περνά απαρατήρητη.

Ακόμη και στην ποιητική της πρόζα, κείμενα που εμπεριέχονται στο βιβλίο, βρήκα ότι το βασικό μοτίβο θεμάτων τους που απασχολούν τις σκέψεις του, και στην προσπάθεια του να δώσει απαντήσεις, δεν είναι άλλο από τη διαχρονικότητα της τυραννίας του έρωτα που κάνει τον άνθρωπο θεατή στο συναισθηματικό του κόσμο, ως ο βασικός σκηνικός χώρος χαράσσοντας μια ενδελεχή τομή στο ποιητικό του corpus, δηλαδή  το σύνολο γραπτών του ποιητή.

Σαν εικόνες σκόρπιες ενός πάζλ αποτυπώνονται οι δημιουργικές σκέψεις του επάνω στο χαρτί, αναπτύσσοντας μια συνοχή και δημιουργώντας ένα σύνολο από συναισθήματα που επανακαθορίζουν στη ζωή κύκλους που περιστρέφονται από τις πλέον σημαντικές καταστάσεις και αναζητήσεις που βιώνει ο άνθρωπος… ευτυχία, έρωτα, αγάπη, απώλεια, μοναξιά,.

Γραφή ως άλλη αναζήτηση της προσωπικής του θέασης μέσα από μία ζωντανή, τολμηρή και ασυμβίβαστη εκφορά λόγου σε διαρκή αναζήτηση προς το ευ, στηλιτεύει με σεμνότητα και ήθος τα κακώς κείμενα.