Λόγια ερωτικά, όμοια με ανάσες ζωής ξεδιπλώνονται στους στίχους των ποιημάτων· με εμφανή την πρόθεση της ποιήτριας να υπενθυμίσει πως: Ο έρως ο αγνός, ο ανεπιτήδευτος, ο αληθινός, ο άσπιλος είναι το μεγαλείο της ζωής. Είναι δώρο θεϊκό καθώς χάρη σε αυτόν το μικρό τοξοβόλο θεό οφείλεται όχι μόνο η διαιώνιση, αλλά και η μουσική έκρηξη των αισθημάτων, η υγιής ψυχική πνευματική και σωματική ολοκλήρωση.
Μέσα από κάθε στίχο ξεχύνονται αυθόρμητες ευαισθησίες που κατακλύζουν κάθε συναισθηματική και λυρική υπερφόρτιση. Με ποιητικό διάκοσμο εκδηλώνεται η σκηνική σημειολογία του έρωτα αψηφώντας τα φυσικά όρια της ζωής και του θανάτου σε μια εθελούσια προσφορά συναισθημάτων.
Μια συλλογή για την ερωτική υπαρξιακή ευαισθησία, αποδομένο με ύφος λιτό αλλά με πλούσιο εσωτερικό ρυθμό, η ποιήτρια, εγγίζει σύμβολα και αλληγορίες για τη δύναμη που ασκεί στον Άνθρωπο η επίδραση του, όταν τον αγγίξει.
Λόγος που παίρνει όψη και χρώματα σε ένα ερωτικό διάκοσμο που όλοι γνωρίζουν. Κάθε στίχος και μια εικόνα γνωστή στις καρδιές εκείνων που τον ένιωσαν δυνατά ως πληρέστερη έκφραση του ατομικού τους βιώματος.
Η καρδιά μου δίχως την καρδιά σου/καταρρέει.
Η σκέψη μου δίχως τη σκέψη σου/ διαλύεται.
Από φωνή γίνεται σιωπή.
Το καινούργιο βιβλίο της Πέρθας Καλέμη, Εκδόσεις Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου σελ. 64 Λέσβος 2022 είναι ένας καλαίσθητος τόμος που απαρτίζεται από 50 ποιήματα, μπαλάντες του έρωτα.
Με άκρατο συναίσθημα η ποιήτρια καταγράφει με λυρικό κρεσέντο όλα όσα προσφέρει, όμορφα και ανεπιτήδευτα στοιχεία, ο έρωτας.
Λόγος ουσιαστικός που εξιδανικεύει τις διαστάσεις της ερωτικής έκφρασης. Στίχοι λες βγαλμένοι από μνήμες που καθόρισαν κάποια ανεκπλήρωτα όνειρα τρυφερότητας, λες εκφρασμένα από τη θέρμη μιας νιότης αισιόδοξης που θέλει να κερδίσει τη ζωή και να γευτεί τον απόλυτο έρωτα.
Σε κάθε στίχο είναι διακριτή η βιώσασα πνευματική διάθεσή της ποιήτριας, καθώς μέσα από έξαρση εκφοράς ποιητικού οίστρου ως μορφή της Ορφικής επιθυμίας. Ή ως η σύγχρονη φωνή μιας άλλης Σαπφούς, με σπαράγματα για τον ανήμερο Έρωτα μάς καταστεί σαφές, πως ακροβατεί επάνω σε δύο στοιχεία, το προσδιορισμένο συναίσθημα της και το νόημα της αλήθειας. Με άκρως διεισδυτική ματιά αναστοχάζεται τον έρωτα, με γνώμονα τη δική της ενσυναίσθηση του εσωτερικού της κόσμου όπου μέσω των ποιημάτων της απευθύνεται όχι μόνο στο εμπειρικό περιβάλλον του εγώ, αλλά του εμείς. Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος στην πλάση που να μην έχει λαβωθεί από τις σαΐτες του.
Κόπιασε μελιστάλαχτε στ’ αραξοβόλι μου/και σκέπασε με,/γιατί πολύ με περονιάζει/το κρύο του κόσμου.
Ενώ οι στίχοι αφήνουν να εννοηθεί το μοιράζομαι τον άλλον σε ένα γνωστικό πεδίο συναισθημάτων αφήνει τον αναγνώστη να εικάσει ο ίδιος τις δικές του εμπειρίες.
Εύληπτος λόγος καταδεικνύει μία προσπάθεια αφύπνισης του ποθητού ονείρου. Εκείνου του ευγενούς μοιράσματος των αληθινών συναισθημάτων. Κάποιων που υπήρξαν ή άλλων που δεν έχουν ακόμη φανεί.
Διάχυτο το πνευματικό της ύφος. Γεμάτο ερεθίσματα ενός γνωστικού κόσμου διακριτά εμφανούς μέσα από πληθώρα εννοιακών σχημάτων. Ναι ερωτική ποίηση, αλλά σε δεύτερο επίπεδο δημιουργεί εικόνες έντονης συγκίνησης υποδηλώνοντας η φορτισμένη λυρικότητα της το γενεσιουργό πάθος που γεννάει η εμπειρία αυτού του μικρού θεού που διαιωνίζει το είδος.
Σ’ έχω στήσει στα μάτια μου/σιωπηλό άγαλμα/που μ’ ανοιγμένα τα πέτρινα χέρια του/τρέχει να μ’ αγκαλιάσει. Σ’ αγαπώ!
Στην πορεία της γραφής της, το ρεαλιστικό και το ιδεατό επαληθεύονται στους στίχους της ως δικές μας σκέψεις και όνειρα σε ένα απόλυτο περιβάλλον εσωτερικής έντασης.
Διαβάζοντας τα ποιήματα συμπορεύεται στην ψυχική πνευματική έξαρση της ποιήτριας. Μέσα σε πολλούς στίχους ενυπάρχουν και δικές μας επιλογές που απελευθερώνουν τις σκέψεις από κρατήματα και σχήματα που θέτουν τον αναγνώστη να ακολουθήσει την προσωπική του ερμηνευτική πορεία των συναισθημάτων του ως ερεθίσματα αυτογνωσίας. Η ποιήτρια καταφέρνει με το λόγο της μέσω της Ψυχικής διάστασης να υποβάλει τον αναγνώστη σε αισιόδοξη περισυλλογή.
Έλα να δοθούμε
Έλα να δοθούμε στη δίνη του έρωτα
να τυφλωθούμε απ’ το μεθύσι του.
Έλα να απελευθερώσουμε
τα πνεύματα μας,
μες απ’ τη μουσική της σάρκας
και να χορέψουμε
ο ένας στο ρυθμό του άλλου
σα δίδυμα φεγγάρια,
πετώντας ως τα ουρανοθέμελα.
Σε ικετεύω
μυροβλήτη της παράνοιας μου,
σφίξε με στις δυνατές σου αρπάγες
ανάμεσα στους νευρώνες του εγκεφάλου σου.
Η ποιήτρια κατάφερε να αποδώσει το εμπειρικό γεγονός του έρωτα, όταν συναντώνται τα σώματα και μοιράζονται στιγμές, σε εσωτερική πνευματική άσκηση διαπιστώνεται ότι κυριαρχεί σε στιγμές προσμονής, όταν τον συνεπαίρνουν διάχυτοι πόθοι και η ερωτική πληρότητα, χωρίς στιγμή να νοιαστεί για την άλλη όψη του έρωτα που όταν είναι περιστασιακός, αβέβαιος, ανολοκλήρωτος χαρίζει μοναξιά και θλίψη.
