Αν οι πόρτες της αντίληψης είχαν καθαριστεί, καθετί θα φαινόταν στον άνθρωπο όπως είναι, Άπειρο. Γι’ αυτό ο άνθρωπος έκλεισε τον εαυτό του, έως ότου δει όλα τα πράγματα μέσα από τις στενές χαραμάδες του σπηλαίου του. 

William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.

Δεν υπάρχει δοσμένη επανάσταση και δεν υπάρχει επανάσταση κοινή για όλους. Αντίθετα, υπάρχει η ξεχωριστή επανάσταση του ατόμου, που μόνο του τη φτιάχνει από την αρχή και μόνο του την κερδίζει. Όχι στηριγμένος σε a priori πρότυπα και ιδέες. Και αυτή ακριβώς η επανάσταση δεν είναι άλλη από αυτή που με απλά λόγια μπορούμε να ονομάσουμε ‘πνευματική μεταμόρφωση’ του ατόμου, με σκοπό την υπέρτατη απελευθέρωσή του, την απελευθέρωση του ανθρώπου που επιστρέφει, σε πρώτο βήμα, στον εαυτό του, αποφασισμένος να σπάσει τα δεσμά των κοινωνικοπολιτικών συστημάτων, των έτοιμων ιδεών, των εξαρτήσεων και της δικιάς του αυταρέσκειας, με γνώση, αυτοκριτική και αυτοέλεγχο. Είναι η πιο ουσιαστική και αληθινή, μα και η πιο δύσκολη επανάσταση, γιατί φτάνει στην απάρνηση του εαυτού. Όλες οι άλλες είναι ψεύτικες, υποκατάστατα επανάστασης, κοροϊδία προς ωφέλεια των ίδιων πάντοτε επιδιώξεων, τεχνητή εκτόνωση της έμφυτης τάσης για αλλαγή και εξέλιξη.

Οι γνωστές επαναστάσεις δεν είναι τελικά παρά συστήματα, που στρέφονται ενάντια στα άλλα συστήματα, ζητώντας να αντικαταστήσουν το όμοιο με το όμοιο παραβλέποντας, στην ουσία, τον παράγοντα άνθρωπο. Ψευτιές και κοροϊδίες, δηλαδή, για να έχουμε την εντύπωση πως τάχα κάτι κάνουμε, ενώ δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να παίζουμε το παιχνίδι των ισχυρών, ακόμα και των εχθρών μας κι εκείνων εναντίον των οποίων δήθεν στρεφόμαστε. Έτσι χάνουμε την ευκαιρία για κάτι το ουσιαστικό. Καιρός να παίξουμε το παιχνίδι μονάχα του εαυτού μας υπακούοντας στην εσωτερική φωνή.

Θέλουνε, οι επαγγελματίες επαναστάτες, να μας εμποδίσουνε να βρούμε τον εαυτό μας έξω από τα συστήματά τους, να μείνουμε σκέτα μηδενικά για να μπορούνε, έτσι ή αλλιώς, να μας κάνουνε ό,τι αυτοί θέλουνε. Γιατί εκατομμύρια μηδενικά κάνουνε ένα μηδενικό, ενώ ένα άτομο -άτμητο- κάνει μονάχο του μια μονάδα. Δεν θέλουνε καθένας μας να γίνει μια μονάδα γιατί τότε κινδυνεύουνε, δεν θα παίζουμε πια το παιχνίδι τους, θα είμαστε όχι εκατομμύρια μηδενικά, αλλά εκατομμύρια μονάδες. Και αυτό το φοβούνται, γιατί εμείς θα έχουμε τη δύναμη και όχι αυτοί. Θέλουνε να ελέγχουνε τις επαναστάσεις για να τις χρησιμοποιούνε προς ωφέλειά τους, εμείς να είμαστε τα πιόνια, χωρίς πρόσωπο, αξία, δύναμη, δικές μας ιδέες. Μας θέλουνε τυφλά και πειθήνια όργανα, γιατί αν γίνουμε άτομα δεν θα μπορούνε πια να μας ελέγχουνε.

Θέλουνε να μας αλλοτριώσουνε και διαστρεβλώσουνε για να προσαρμοστούμε στο σύστημα, όποιο και αν είναι αυτό. Θέλουνε να χάσουμε τον εαυτό μας μες στην αγέλη, θέλουνε μια μάζα για να κάνουνε τη δουλειά τους. Ενδιαφέρονται για τη μάζα και όχι για μας. Η μάζα τους βολεύει, τα άτομα τους φοβίζουν. Μας θέλουνε τυφλούς, αδύναμους, αμαθείς, εύπιστους, χωρίς αυτοκριτική, χωρίς αυτοέλεγχο, χωρίς φαντασία, χωρίς συνείδηση, χωρίς πρόσωπο, χωρίς τίποτα το σταθερό μέσα μας που να μας οδηγεί σωστά. Γιατί τότε χάνουνε το παιχνίδι που στηρίζεται στη μάζα, κάθε άτομο ακολουθεί τον δικό του σωστό δρόμο, σύμφωνο με τη βαθύτερη φύση του, δεν μπορεί κανένας να το εξαναγκάσει να παίξει ένα ύποπτο παιχνίδι.

Αλλά το γεγονός πως κάθε άτομο ακολουθεί τον δικό του δρόμο δεν σημαίνει πως έτσι αποδυναμώνεται. Αντίθετα. Πρώτο γιατί είμαστε άτομα πραγματικά, δηλαδή άτμητοι και ολόκληροι και, δεύτερο, γιατί όλα τα άτομα είναι της ίδιας φύσης και τελικά συναντιούνται και ενώνονται στο ίδιο κοινό τους υπόστρωμα. Μονάχα που τότε θα έχουνε κερδίσει τη γνώση και τη συνείδηση και θα είναι έτσι δυνατότερα από ποτέ. Τότε ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα κάνουνε πραγματικά ένα εκατομμύριο και όχι ένα μηδενικό, όπως ακριβώς αυτοί θέλουνε. Τότε η δύναμή τους θα είναι απεριόριστη και αληθινή, κανένας δεν θα μπορεί να μπει εμπόδιο στο δρόμο τους για λευτεριά και όλα τα άλλα που αυτή συνεπάγεται.

Η φαντασία είναι το άστρο μέσα στον άνθρωπο, αυτό που μας οδηγεί από το σήμερα στο καλύτερο αύριο. Αυτή η υπέροχη δύναμη δημιουργίας νέων εικόνων, νέων κόσμων, νέων οραμάτων. Με αυτή μπορούμε να γκρεμίσουμε όλα τα συστήματα, να απελευθερωθούμε από το σήμερα και από τον εαυτό μας και να τρέξουμε στο αύριο που πραγματώνει τις νέες εικόνες, τους νέους κόσμους, τα κοινά οράματα. Μονάχα αυτή η ελεύθερη ανέλιξη, έξω από πρότυπα δοσμένα, μπορεί να μας φέρει στο καλύτερο για τον άνθρωπο.

Αυτή ακριβώς τη φαντασία, αυτό το λαμπερό αστέρι μέσα μας, αυτή τη δύναμη να ανανεώνουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, αυτή την ελευθερία να κερδίζουμε ένα διαφορετικό αύριο, προσπαθούνε να μας τη στερήσουνε, να τη διαστρεβλώσουνε, να τη βάλουνε σε καλούπια και συστήματα. Μπορεί να υποταχθεί ένα περήφανο άτι; Μονάχα αν σκοτώσεις την ψυχή του και σιγά-σιγά βάλεις το κορμί του να σέρνει κάρα. Και αυτό ακριβώς θέλουνε να πετύχουνε όσοι απεργάζονται τις κάθε είδους αλυσίδες μας. Να σκοτώσουνε μέσα μας την ψυχή, τη φαντασία και να τη ζέψουνε στον ζυγό που φτιάξανε, να χάσουμε τη δύναμη και τη λευτεριά μας. Μακριά από συστήματα και ιδέες και θεωρίες που υποδουλώνουνε το άτομο, με οδηγό τη φαντασία να κερδίσουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο, το αύριο και τη λευτεριά. Να βγούμε από τη στατικότητα των συστημάτων σε μια προσωπική υπόσταση, σε μια ελεύθερη ανέλιξη, ολοκληρωμένοι να πάμε προς τους άλλους, να τους συναντήσουμε στην κοινή μας ρίζα, δίχως φόβο, καθαροί, έτοιμοι, με γνώση και συνείδηση να χτίσουμε μαζί το μέλλον, να κερδίσουμε μέσα μας και γύρω μας το ενοποιό όραμα του ανθρώπου και του κόσμου.

Ποιος θα δώσει στον άνθρωπο το χαμένο όραμα για μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο κόσμο, έξω από τον ίδιο του τον εαυτό; Ποιος θα τον βοηθήσει να τα πετύχει αυτά, έξω από τον ίδιο του τον εαυτό; Κανένας, γιατί οι οργανωμένες λύσεις οδηγούνε σε προκρούστειες καταστάσεις, οδηγούνε στο να γινόμαστε αντικείμενα εκμετάλλευσης και χρησιμοποίησης. Μονάχα εμείς οι ίδιοι, αλλάζοντας τη δικιά μας πραγματικότητα, μπορούμε να αλλάξουμε ολόκληρη την πραγματικότητα. Μονάχα εμείς οι ίδιοι, αλλάζοντας τους εαυτούς μας, μπορούμε να αλλάξουμε ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό το πετυχαίνουμε φτάνοντας στη συνείδηση του εαυτού μας και του κόσμου: Να πλατύνουμε το είναι μας, να βγούμε από τα στενά πλαίσια, σπάζοντας το κατεστημένο, πρώτα του ίδιου μας του εαυτού και ύστερα όλων των συστημάτων, και αυτών, κυρίως, που περνιούνται για επαναστατικά.

Γιατί αυτά μας δίνουνε την επίφαση μονάχα της επανάστασης, είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, μας υπόσχονται την αλλαγή, τη λευτεριά, την πρόοδο, για να μας οδηγήσουνε ίσια στον μεσαίωνα της αμάθειας, στον ύπνο και στον θάνατο του πνεύματος του ατόμου, ως όντος με δυνατότητες εξέλιξης. Θέλουνε να μας κάνουνε απλά ανώνυμο πληθυσμό, δείγμα για στατιστικές μελέτες, να μας ισοπεδώσουνε. Θέλουνε να είμαστε όλοι ίδιοι παντού και πάντα, ομοιόμορφοι, τίποτα το απροσδόκητο, το απρόβλεπτο, το επαναστατικό. Θέλουνε να είμαστε οι μονότονοι κάμποι και όχι οι ψηλές, λεύτερες κορυφές, θέλουνε να είμαστε οι ήσυχες λίμνες και όχι τα κύματα του ωκεανού, θέλουνε να είμαστε ο στατιστικός μέσος όρος και όχι το διαφορετικό. Γιατί αυτό τους βολεύει στα σχέδιά τους, στη συντριβή του ανθρώπου, στη μαζικοποίησή του, στην αποπροσωποποίησή του. Μας θέλουνε αγέλη και όχι άτομα. Ποια λοιπόν είναι η επανάστασή μας; Να εξατομικευτούμε, να εξανθρωπιστούμε, να βρούμε το πρόσωπό μας και το πρόσωπο του άλλου: Όσο πιο πολύ είμαι ο εαυτός μου, τόσο πιο πολύ είμαι ο άλλος.

Προσπαθούνε να μας φτωχαίνουνε πνευματικά όλο και περισσότερο, να στενεύουνε τον ορίζοντά μας, να μας ευνουχίζουνε νοητικά, για να μη ‘βλέπουμε’ και να πετυχαίνουνε άνετα και δίχως αντίσταση τις επιδιώξεις τους. Πρέπει λοιπόν να πάμε ενάντια. Να πλουτίσουμε το πνεύμα μας, να ευρύνουμε τον ορίζοντά μας, να καλλιεργήσουμε τη φαντασία και την ευαισθησία μας, να γίνουμε ποιητές του εαυτού μας και του κόσμου μας. Πρέπει να φτιάξουμε άτρωτους τους εαυτούς μας, να κρατήσουμε ανοιχτά τα μάτια μας, ώστε να μη μπορούνε να πετύχουνε τους στόχους τους.

Εκμεταλλεύονται το πάθος μας για αλλαγή, εξέλιξη και λευτεριά και μας δίνουνε έτοιμες αλλαγές κι επαναστάσεις, μαζικές, ελεγχόμενες, για να μη μας αφήνουνε να σκεφτόμαστε, για να μη ζητάμε την προσωπική μας εξέλιξη, γιατί αυτό είναι επικίνδυνο για τα σχέδιά τους. Έχουνε βρει όλες τις λύσεις και μας τις προσφέρουνε έτοιμες για να μην ψάξουμε εμείς κι έτσι αποκτήσουμε γνώση. Θέλουνε να έχουμε τις γνώσεις που αυτοί επιτρέπουνε και ελέγχουνε, το παραπάνω είναι θάνατος για τα συστήματά τους.

Μας δίνουνε μερικά σπυριά ελευθερίας μες στο σύστημα για να μας κλείνουνε τα μάτια, αλλά δεν μας αφήνουνε να βγούμε έξω από αυτό γιατί τότε θα δούμε τη φυλακή μας. Θέλουνε να είμαστε επαναστάτες και γνώστες και ελεύθεροι στα όρια που αυτοί θεσπίσανε εκ των προτέρων και που με αυτά νιώθουνε ασφάλεια. Μας παριστάνουνε τη φυλακή μας για παράδεισο, την εξάρτησή μας για ελευθερία, την άγνοιά μας για γνώση. Μας δίνουνε τόσα ώστε να μην παθαίνει τίποτα το σύστημα, και απαιτούνε με αυτά να είμαστε ευχαριστημένοι. Πρέπει να σπάσουμε τα συστήματα, όλα τους είναι ανελεύθερα ακριβώς γιατί είναι συστήματα. Μονάχα βγαίνοντας έξω από τη μηχανοποίηση των συστημάτων, έξω από τη μηχανοποίηση του εαυτού μας, ολοκληρώνοντας τον εαυτό μας, συνδυάζοντας γνώση και διαίσθηση, πρόσφορο συναίσθημα και πλατιές αισθήσεις, πραγματώνοντας τον εαυτό μας, μονάχα τότε γινόμαστε λεύτεροι.

Μας κρατάνε διασπασμένους και κατακερματισμένους, μέσα μας και έξω, κι εμείς το δεχόμαστε μέσα στην άγνοιά μας. Μας αποπροσανατολίζουνε γιατί ξέρουνε πως λύση είναι ο Άνθρωπος. Πρέπει μόνοι να φτάσουμε, με την προσωπική μας επανάσταση, στην ενότητα μέσα μας, στη σύνθεση του πνεύματος και της ύλης που είμαστε, του ονείρου και της ζωής που είμαστε, της επιθυμίας και του φόβου που είμαστε, του εγώ και του μη-εγώ που είμαστε, για να γίνουμε τα ανίκητα άτμητα άτομα.

Αυτή η αληθινή επανάσταση για τον άνθρωπο, που στέκεται μόνος μπροστά στις πύλες του νέου της εποχής. Να αλλάξουμε τους εαυτούς μας για να αλλάξουμε τον κόσμο, την ιστορία, για να ξεφύγουμε από τους φόβους, την ανασφάλεια, την άγνοια, την εκμετάλλευση, την καταπίεση, εσωτερική και εξωτερική. Να συμφιλιώσουμε τις αντιθέσεις μέσα μας για να τις συμφιλιώσουμε και έξω μας, να πραγματώσουμε τους εαυτούς μας, να φτάσουμε στο κοινό ανθρώπινο υπόστρωμα, που πάνω του φυτρώνουμε σαν τα λουλούδια, να φτάσουμε καθαροί στην πανανθρώπινη ένωση που καταλύει το χάσμα ανάμεσά μας.

Δεν πρέπει να βολευτούμε στα συστήματα όποια και αν είναι, ό,τι και αν προσφέρουν, γιατί αυτό εμποδίζει το ψάξιμο, τη γνώση, την εξέλιξη. Οδηγεί στην αποτελμάτωση, στον θάνατο, που βολεύει τα συστήματα, που βολεύει τους κατώτερους εαυτούς μας, που βολεύει τα εγώ μας με την τάση τους για εμμονή. Θέλουνε να μας κάνουνε να πιστέψουμε πως ήμαστε ελεύθεροι, ευφυείς, γνώστες, επαναστάτες, πως η νέα γενιά είναι ολότελα διαφορετική. Και γιατί το κάνουνε αυτό; Ακριβώς για να μας αποκοιμίζουνε. Συμβιβαζόμαστε σιγά-σιγά κρατώντας την εντύπωση πως δεν συμβιβαζόμαστε, υποτασσόμαστε σιγά-σιγά νομίζοντας πως δεν υποτασσόμαστε, μας αποκοιμίζουνε λέγοντάς μας παραμύθια για μια καλύτερη ζωή. Κάποτε θα ξυπνήσουμε δεμένοι χειροπόδαρα και θα λέμε δεν υπάρχει πια καιρός για τίποτα.

Μην αφηνόμαστε στις έτοιμες καταστάσεις, στις έτοιμες ιδέες, στις έτοιμες λύσεις. Όλα είναι ψεύτικα. Τίποτα δεν ανακαλύφθηκε ακόμα, όλα είναι παρθένα, όλα μένει να ανακαλυφθούν. Ας μην κοιμόμαστε ονειρευόμενοι πως είμαστε ξύπνιοι. Παίζουμε το παιχνίδι των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της αλλαγής μας. Αμφισβητείστε τα πάντα, ακόμα και την αμφισβήτησή σας, ψάξτε λεύτερα αρχίζοντας από τους εαυτούς σας, φερθείτε έξυπνα σε όλα και κυρίως στον εαυτό σας, μην πέφτετε στην παγίδα της έτοιμης λύσης που άλλοι βρήκανε πριν χρόνια για σας. Ψάξτε, γκρεμίστε, μη βολεύεστε με τον τρεχάμενο εαυτό σας, με τα συστήματα που έχουνε απάντηση για όλα. Αφεθείτε στην ελεύθερη έρευνα, στην απελπισία, στην αγωνία, αφεθείτε στον εαυτό σας: Ξέρει καλύτερα από όλους τι χρειάζεστε, ποιες λύσεις σας ταιριάζουν. Μην πιστεύετε, μάθετε. Προσπαθούνε να μας φορτώσουνε νέες ψεύτικες θρησκείες: Μην τις δέχεστε. Ακολουθείστε την αρνητική οδό για να φτάσετε στη θέση, στην κατάφαση. Δοκιμάστε, ελέγξτε, αφομοιώστε, φτάστε τον εαυτό σας.

Ακόμα και μόνοι, χωρίς φόβο, χωρίς εξαρτήσεις, μονάχοι με τους εαυτούς μας, κάποτε μονάχοι μέσα σε ολάκερο τον κόσμο, με την αγωνία μας, την ανία μας, το κενό μας, ξεκινήστε, έτσι, χωρίς πανοπλίες ιδεών και συστημάτων, για να κερδίσετε τον εαυτό σας, τον κόσμο, τη ζωή, τη λευτεριά, την αγάπη, τη γνώση, τη συνείδηση, την πρόοδο, τον Άνθρωπο. Για να κερδίσετε την αληθινή επανάσταση.

Μας μαντρώνουν: Γκρεμίστε τα όλα, βοηθείστε τον κόσμο να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί, γκρεμίστε και ξαναχτίστε τον εαυτό σας. Δεν είμαστε τίποτα, αλλά μπορούμε να γίνουμε τα πάντα. Θέλουνε να μας γυρίσουνε πίσω, στην αδιαφοροποίητη ενότητα του χάους και της μάζας, όπου καθένας χάνει τον εαυτό του, γίνεται κατώτερος και ανάπηρος, ενώ εμείς πορευόμαστε στην ενότητα σαν άτομα, με συνείδηση, στην ενότητα του Ανθρώπου και του κόσμου α-διάφοροι και συγχρόνως διαφορετικοί μες στη μοναδικότητά μας. Ελάτε να πάμε γυμνοί κάτω από ένα καινούριο ουρανό, γυμνοί από φόβους και εξαρτήσεις, γυμνοί από έτοιμες ιδέες, γυμνοί μες στους μεγάλους δρόμους προς τον εαυτό μας, καθαροί να συναντήσουμε τον Άνθρωπο στην κοινή μας ρίζα, χωρίς θρησκείες φθαρμένες στα χέρια των εκμεταλλευτών, χωρίς την κατακερματισμένη επιστήμη που σκαρφαλώνει στο ίδιο της κεφάλι, χωρίς ιδεολογίες και κούφιες πολιτικές, χωρίς υποκριτές οδηγητές, ελάτε να πάμε, όλοι μαζί και ο καθένας μόνος, στον Άνθρωπο, τώρα που υπάρχει ο δικός μας δρόμος, τώρα που όλα μπορούνε να συμβούνε, ελάτε να πάμε, στην ειρηνική επανάσταση του καθένα μας, γεμάτοι λευτεριά, αυτοέλεγχο και αυτοκριτική, γεμάτοι αυτοσεβασμό, χωρίς υποκρισίες και τύπους, χωρίς ψέματα, αυταρέσκειες, δικαιολογίες, ελάτε να πάμε, θαρραλέοι και δυνατοί σαν νέοι, αποφασισμένοι και ξυπνητοί, ελάτε να πάμε, γεμάτοι ψυχή και όμως κενοί και υπέροχοι κατά το Ζεν:

Όταν δεν έχεις πράγματα στον νου/ ο νους δεν είναι στα πράγματα˙/ τότε άδειος και πνευματικός/ κενός και υπέροχος.