You are currently viewing Δημήτρης Γαβαλάς: Απληστία Κέρδους – Λαγνεία Χρήματος – Πλούτος και Ψυχική Ενέργεια

Δημήτρης Γαβαλάς: Απληστία Κέρδους – Λαγνεία Χρήματος – Πλούτος και Ψυχική Ενέργεια

Ανθρώπινος εγωισμός και αυτο-περιστροφή, υπαρξιακή κενότητα, ψυχολογική ανασφάλεια, απληστία, διχασμός ανάμεσα σε υποκείμενο και αντικείμενο, δικό μου και δικό σου: αυτή είναι η εικόνα των ανθρώπων σήμερα σε μια κατακερματισμένη κοινωνία του ανταγωνισμού και όχι του συναγωνισμού, όπως όφειλε. Τα χρήματα, ο πλούτος γενικότερα, είναι μια κάποια λύση για τέτοιου είδους άτομα και σύνολα. Αλλά πρέπει κάποιος να σκεφτεί ότι, από ένα σημείο και πέρα, δεν έχουν καμιά χρησιμότητα, είναι περιττά και ανίκανα να λύσουν πραγματικά προβλήματα, σωρεύονται για ψυχολογικούς και μόνο λόγους. Και ακριβώς εδώ βρίσκεται το πρόβλημα.

 Η αρχαϊκή σκέψη αναφέρεται στον πλούτο μαζί με τον θάνατο, τη φωτιά, την κενότητα και τη μέρα -πέντε αρχετυπικές δυνάμεις που μπορούν να μετράνε. Τα επακόλουθα είναι προφανή:

Ο θάνατος πάντα μετράει και είναι μεγάλη δυστυχία αν μας μετρήσει, γι’ αυτό ο θάνατος μάς έχει πάντα δικούς του, αλλά εμείς προσπαθούμε να το ξεχνάμε, ενώ η ‘ανάμνηση του θανάτου’ (memento mori) είναι καλό γιατρικό για τον εγωισμό μας. Ο θάνατος διαρκώς ελαττώνει το ανθρώπινο είδος.

Η φωτιά συνεχώς καταναλώνει, απλώνεται και καίει. Πάντα χρειάζεται περισσότερο καύσιμο, έτσι η φωτιά καταναλώνει όλο και πιο πολύ, όπως κάνει ο θάνατος.

Η κενότητα είναι επίσης μια αρχετυπική δύναμη˙ σε όλες τις πρωτόγονες και αρχαίες μυθολογίες δημιουργίας, στην αρχή του κόσμου υπάρχει η κενότητα -το Χάος, το οποίο μπορεί κάποιος να ονομάσει δημιουργική δυνατότητα, είναι η ‘όχι ακόμα ύπαρξη’- αυτό επίσης είναι μια εικόνα του ασυνειδήτου, μπορεί επίσης να μετρήσει.

Ο πλούτος μετράει, αυτό είναι προφανές, όλοι ξέρουν ότι οι πλούσιοι άνθρωποι μετράνε τα λεφτά τους.

Και η μέρα, η αρχή ή η περίοδος της συνειδητότητας, μπορεί επίσης να μετρήσει.

 Όλα αυτά -πλούτος, θάνατος, φωτιά, κενότητα και μέρα- είναι εικόνες αυτού που καλούμε ψυχική ενέργεια ως πηγή συνειδητότητας. Η φωτιά και ο πλούτος είναι προφανή σύμβολα της ψυχικής ενέργειας. Σκεφτόμαστε τις παλιές περιγραφές του θεού του θανάτου, όπως για παράδειγμα στην ελληνορωμαϊκή θρησκεία, όπου ο Θάνατος είναι ο Δίας του Κάτω Κόσμου, ο θεός του απείρου και ο φύλακας του θησαυρού. Η γη των νεκρών είναι σαν θησαυρός και ο θεός του θανάτου σαν φύλακας ενός μεγάλου θησαυρού, από τον οποίο αναπαράγει τους ζωντανούς και φέρνει πίσω τους νεκρούς ανθρώπους. Αυτός, επομένως, είναι ο θησαυροφύλακας της ζωικής ενέργειας και αυτός την παράγει ή την παίρνει πίσω. Η μέρα, φυσικά, είναι συμβολική, είναι ταυτόσημη με τον χρόνο της συνειδητής κατανόησης, σε αντίθεση με τη νύχτα. Οι αρχαϊκοί άνθρωποι φοβούνται αυτό τον θεό του ασυνειδήτου και του αποδίδουν τη δαιμονική ικανότητα του μετρήματος. Η επιθυμία τους είναι να μη μετρηθούν, να διαφύγουν τη νύχτα της ζωής, να ξεφύγουν από το μάτι της θεότητας που τα βλέπει όλα και διανέμει αρνητική μοίρα.

 Αν ερμηνεύσουμε την αρχετυπική αναπαράσταση, μπορούμε να πούμε ότι η εικόνα της θεότητας ή του μεγάλου θεού -στη γλώσσα της ψυχολογίας είναι εικόνες του πραγματικού Εαυτού- περιλαμβάνει ένα ρυθμό, σαν να ήταν ο Εαυτός ρολόι το οποίο χτυπάει ρυθμικά: ένα, δύο, τρία, θάνατος και ένα, δύο, τρία -και μετά χτυπάει ή δεν το ακούμε να χτυπάει ξανά κτλ. Στη θετική του άποψη παράγει ζωή και χρόνο, ενώ στην αρνητική του είναι η φωτιά και ο θάνατος που όλα τα καταναλώνουν. Έχουμε την ιδέα ότι ο θάνατος είναι η δύναμη του μετρήματος, η θεϊκή δύναμη.

 Οι άνθρωποι λοιπόν και οι κοινωνίες, που δεν διαθέτουν πια ψυχική ενέργεια ή αυτή δεν ρέει αλλά λιμνάζει, την υποκαθιστούν με τα χρήματα και τον πλούτο. Αντί για ζωντανό συναίσθημα προς τους άλλους δίνουν χρήματα, αντί να ζουν και να δημιουργούν πραγματικά διαβιούν μέσα στον βούρκο που παράγει το διαρκές λίμνασμα, αντί να διαθέτουν ζωντανή ψυχική ενέργεια διαθέτουν πλούτο, αντί να έχουν νόημα στη ζωή τους έχουν υλικά αντικείμενα. Είναι φανερό ότι τέτοιοι άνθρωποι και κοινωνίες μόνο κακό μπορούν να κάνουν στον εαυτό τους και στους άλλους: φέρνουν θάνατο. Τα πάντα γίνονται σκοτεινά, αδιάφορα, μηδενιστικά, χωρίς νόημα και τελικά νεκρά. Όποιος δεν διαθέτει ψυχική ενέργεια ή δεν την κυκλοφορεί ουσιαστικά είναι ψυχικά νεκρός και αυτό έχει φοβερές επιπτώσεις παντού. Ας δούμε χωρίς προκατάληψη τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα γύρω μας και μέσα μας.

 

262
Pin0
Tags: , ,

Δημήτρης Γαβαλάς

O Δημήτρης Γαβαλάς γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1949. Σπούδασε Μαθηματικά, Κυβερνητική και Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου σε μεταπτυχιακές σπουδές και Ψυχολογία του Βάθους σε ελεύθερες σπουδές. Εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή με θέμα τα Μαθηματικά, τη Θεμελίωση και τη Διδακτική τους. Αρχικά εργάστηκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ως Ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών «Δημόκριτος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εκπαίδευση ως καθηγητής Μαθηματικών. Συνεργάστηκε με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (στη συγγραφή Προγραμμάτων Σπουδών & σχολικών βιβλίων και σε άλλα εκπαιδευτικά θέματα). Εργάστηκε επίσης στη Βαρβάκειο Σχολή, και συνέχισε ως Σχολικός Σύμβουλος. Για το πνευματικό του έργο, έχει τιμηθεί από τον Δήμο Κορινθίων. Το δοκίμιό του για τον Οδυσσέα Ελύτη έλαβε κρατική διάκριση, ενώ το ποίημα «Φανταστική Γεωμετρία» περιελήφθη στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β΄ τάξης του Γυμνασίου.

Έργα του Δημήτρη Γαβαλά:

Ποίηση

Σπουδές. Αθήνα, 1973.
Μετάβαση στο Όριο. Αθήνα, 1974.
Ανέλιξη. Αθήνα, 1975.
Δήλος. Αθήνα, 1976.
Εσωτερική Αιμομιξία. Αθήνα, 1977.
Η Πάλη με το Άρρητο. Αθήνα, 1978.
Ελεγείο. Αθήνα, 1979.
Τα Εξωστρεφή. Αθήνα, 1980.
“Η Του Μυστικού Ύδατος Ποίησις“. Αθήνα 1983.
Το Πρόσωπο της Ευτυχίας. Κώδικας, Αθήνα, 1987.
Απλά Τραγούδια για έναν Άγγελο. Κώδικας, Αθήνα, 1988.
Φωτόλυση. Κώδικας, Αθήνα, 1989.
Ακαριαία. Κώδικας, Αθήνα, 1994.
Σύμμετρος Έρωτας Ή Τα Πρόσωπα του Αγγέλου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1996
Άγγελος Εσωτερικών Υδάτων. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1998.
Το Λάμδα του Μέλλοντος. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2003.
Ποιήματα 1973-2003: Επιλογή. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2004.
Ου Παντός Πλειν. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006.
Στη Σιωπή του Νου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2013.
Δίχως Μαγνητόφωνα Φωνόγραφους Δίσκους και Μαγνητοταινίες. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2016.

Δοκίμιο

Η Εσωτερική Διαλεκτική στη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη. Κώδικας, Θεσσαλονίκη, 1987. (σσ. 94).
Ψυχο-Κυβερνητική και Πολιτική: Αναλυτική Θεώρηση του Πολιτικού Φαινομένου. Κώδικας, Αθήνα, 1989. (σσ. 40).
Αισθητική και Κριτική Θεωρία των Αρχετύπων: Θεωρητικά Κείμενα και Εφαρμογές. Κώδικας, Αθήνα, 1999. (σσ. 202).

Μετάφραση – Εισαγωγή – Σχόλια
Nicoll, M. Ψυχολογικά Σχόλια στη Διδασκαλία του Γκουρτζίεφ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1997. (σσ. 96).


Επιστημονικά Βιβλία

Πρότυπα και Χαρακτήρας Κυβερνητικών Συστημάτων: Συμβολή στη Θεωρητική Κυβερνητική – Ένα Μαθηματικό Μοντέλο. Πάτρα, 1977 και Αθήνα, 1993 . (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 250).
Η Θεωρία Κατηγοριών ως Υποκείμενο Πλαίσιο για τη Θεμελίωση και Διδακτική των Μαθηματικών: Συστημική Προσέγγιση της Εκπαίδευσης. Πάτρα, 2000. (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 350).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 1: Μη-συμβατική Ανάλυση, Ασαφή Σύνολα, Η έννοια της Μη-διακριτότητας. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2005. (σσ. 190).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 2: Πρώτη Μύηση στη Θεωρία Κατηγοριών. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2006. (σσ. 330).
Το Αρχέτυπο του Τυχερού Παιχνιδιού: Για την Τύχη, τη Μαντική και τη Συγχρονότητα Σύμφωνα με τις Απόψεις των C. G. Jung και M.- L. von Franz. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006. (σσ. 280). (Σε συνεργασία).
On Number’s Nature. Nova Publishers, NY, 2009 (pp. 70).
Συστημική: Σκέψη και Εκπαίδευση – Συμβολή στο Ζήτημα της Εκπαίδευσης. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011. (σσ. 310).
Αρχετυπικές Μορφογενέσεις. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2012.
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 3: Για τη Φύση του Αριθμού. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2012. (σσ. 360).
Αρχέτυπο: Η Εξέλιξη μιας Σύλληψης στον Τομέα της Γνώσης. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2015. (σσ. 320).
Κυβερνητική: Αναζητώντας την Ολότητα. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2016. (σσ. 400).

Κρατικά Σχολικά Βιβλία
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στην Α΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1997.
Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Β΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2015.
Λογική: Θεωρία και Πρακτική για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2008.
Μιγαδικοί Αριθμοί. Κεφάλαιο στο: Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.



Δημοσίευσε επίσης πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για θέματα εκπαίδευσης, πολιτικής, λογοτεχνίας κτλ.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.