You are currently viewing Δημήτρης Γαβαλάς: Δυο Όψεις της Εγχώριας Πολιτικής

Δημήτρης Γαβαλάς: Δυο Όψεις της Εγχώριας Πολιτικής

  1. Και οι Έσχατοι Έσονται Πρώτοι

 

Με την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, τις κουτοπονηριές, την ιδιοτέλεια, τις σκοπιμότητες κτλ., οι Έλληνες, ως καλοί χριστιανοί, εφαρμόζουν το ευαγγελικό ρητό και μάλιστα έχουν ήδη πετύχει την πραγμάτωσή του. Ως ευφυείς και πολυμήχανοι που είναι,  δεν περιμένουν κάποιο μέλλοντα χρόνο και κάποιο παράδεισο για να το επιτύχουν. Αυτά είναι για τους αφελείς. Εδώ και τώρα, λοιπόν. Έτσι οι ανάξιοι έρχονται στην εξουσία ή κοντά σε αυτή και οι άξιοι μένουν εκτός. Αυτό δεν έχει επιπτώσεις μόνο στα συγκεκριμένα άτομα, έχει κυρίως και πρωτίστως στο κοινωνικό σύνολο.

 

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται και άλλο άσχετοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε έντιμοι και άλλο ανέντιμοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε ηθικοί και άλλο ανήθικοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε αδιάφθοροι και άλλο διεφθαρμένοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε ψυχικά υγιείς και άλλο ψυχικά νοσηροί και διεστραμμένοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε μορφωμένοι και εγκρατείς και άλλο αμόρφωτοι και άπληστοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους αποστασιοποιημένα και απροκατάληπτα και άλλο άνθρωποι που ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα μείνουν δια βίου στην εξουσία.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε ώριμοι και άλλο ανώριμοι.

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε αποφασιστικοί και ευθείς και άλλο αναποφάσιστοι και ευένδοτοι. 

Άλλο πράγμα να κυβερνάνε υπαρξιακά προετοιμασμένοι και άλλο άνθρωποι από το πουθενά. κτλ. κτλ.

 

Αυτοί που έχουν τις δεύτερες αναφερόμενες ιδιότητες κατάφεραν και έβαλαν στην άκρη τους πρώτους και μόλυναν μεγάλο μέρος του λαού. Τώρα είμαστε ψυχικά άρρωστοι. Πώς θα γιατρευτούμε; Θα μας γιατρέψουν αυτοί που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση; Ο τρώσας και ιάσεται; Πάρα πολύ αμφίβολο. Απαιτείται λοιπόν να αναδυθούν από την αφάνεια και να έρθουν στο προσκήνιο αυτοί που έχουν τις πρώτες αναφερόμενες ιδιότητες. Πώς θα γίνει αυτό; Αλλά αν δεν γίνει, τότε χρεοκοπήσαμε οριστικά ηθικά και υλικά.

 

Υπάρχουν και κάποιοι πολιτικοί που δεν ανήκουν στους αρνητικά χαρακτηριζόμενους. Το ερώτημα είναι τι κάνουν με τους άλλους; γιατί δεν αποχωρούν αφού διαφέρουν; γιατί με την παρουσία τους τούς νομιμοποιούν; Όμως, έτσι και αλλιώς, δεν αποτελούν κρίσιμη μάζα, δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο για να αλλάξει κάτι.    

 

Έτσι λοιπόν σιγά-σιγά φτάσαμε από το περίφημο ‘αρχέτυπο του ήρωα’, που προβάλλουμε κατά κόρον σε αυτό τον τόπο και το γιορτάζουμε αυτές τις μέρες, στο ‘ανυπόστατο του καραγκιόζη’, που βιώνουμε με τραγικές συνέπειες όλα αυτά τα χρόνια.

  1. Ισχύς μου η Βλακεία του Λαού

 

Όλα τα ιεραρχικά πυραμιδοειδή συστήματα στηρίζονται σε μια πλατιά βάση που εξειδικεύει και εκτελεί τις εντολές που εκπορεύονται από την κορυφή. Για να κρατήσουν την απαραίτητη συνοχή τους τα μέλη της βάσης απαιτούνται συγκολλητικές ιδιότητες: ‘ενωμένοι επί τω αυτώ’. Δυο γνωστές μέθοδοι, τέτοιες ώστε να κρατάνε ενωμένη τη βάση, είναι αφενός η υπόσχεση για πλούτο και πατρίδα, και αφετέρου κάποια νεφελώδη ιδεολογήματα και ιδεοληψίες που πλασάρονται ως Ιδεολογία. Αυτά έχουν ειπωθεί από παλιά. Υπάρχει όμως και κάποια άλλη ιδιότητα που αναφέρεται και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις εξουσίες, αλλά δεν ομολογείται δημόσια, και αυτή είναι η θεώρηση του λαού, της βάσης, ως ηλιθίων.   

 

Κάποτε κάποιοι ισχυρίζονταν πως δύναμή τους ήταν ‘η αγάπη του λαού’. Σήμερα, που τα πράγματα έχουν αλλάξει, αυτό όχι μόνο δεν ισχύει, άλλωστε ποτέ δεν ίσχυε ιδιαίτερα, αλλά ούτε καν να το χρησιμοποιήσει ως σύνθημα ή ισχυρισμό δεν μπορεί κάποιος. Έτσι, στο μόνο που μπορεί να στηριχτεί η σημερινή εξουσία είναι η βλακεία του λαού, μόνο που αυτό δεν τη συμφέρει να το λέει δυνατά. Πράγματι, όσο πιο βλάκας είναι ο λαός -αυτό δεν σημαίνει κάθε άνθρωπος χωριστά αλλά ως σύνολο- τόσο πιο ισχυρή είναι η εξουσία. Όσο οι άνθρωποι δεν αντιδρούν, η εξουσία κάνει αυτό που τη συμφέρει, αν οι άνθρωποι ως σύνολο περάσουν από το επίπεδο της βλακείας στο επίπεδο της ευφυΐας, δηλαδή της μόρφωσης, της κατανόησης των πραγματικών συμφερόντων τους, της συνεργασίας και συμβίωσης, της ενεργητικότητας, της κριτικής στάσης, του συνειδητού και επαρκή πολίτη, τότε και η εξουσία θα πάψει να στηρίζεται ακριβώς στη βλακεία του λαού και θα αναγκαστεί να γίνει καλύτερη. Άλλωστε, ευφυείς πολίτες, όπως το έθεσα πιο πάνω, πιθανότατα δεν χρειάζονται εξουσία, αλλά απλώς οργάνωση και εκπαίδευση για συνειδητή συμβίωση.

 

Τα ίδια περίπου έλεγε και ο Σόλων την εποχή του στους Αθηναίους: πώς γίνεται, εσείς έξυπνοι και πετυχημένοι άνθρωποι, να πέφτετε θύματα των δημαγωγών; Φαίνεται ότι τίποτα δεν άλλαξε από τότε σε αυτό τον τόπο. Ηλιθιάζουμε επικίνδυνα εμείς η βάση και δημαγωγούν ανεμπόδιστα οι εξουσίες: το μίγμα είναι εκρηκτικό.

    

 

 

296
Pin0
Tags: , ,

Δημήτρης Γαβαλάς

O Δημήτρης Γαβαλάς γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1949. Σπούδασε Μαθηματικά, Κυβερνητική και Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου σε μεταπτυχιακές σπουδές και Ψυχολογία του Βάθους σε ελεύθερες σπουδές. Εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή με θέμα τα Μαθηματικά, τη Θεμελίωση και τη Διδακτική τους. Αρχικά εργάστηκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ως Ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών «Δημόκριτος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εκπαίδευση ως καθηγητής Μαθηματικών. Συνεργάστηκε με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (στη συγγραφή Προγραμμάτων Σπουδών & σχολικών βιβλίων και σε άλλα εκπαιδευτικά θέματα). Εργάστηκε επίσης στη Βαρβάκειο Σχολή, και συνέχισε ως Σχολικός Σύμβουλος. Για το πνευματικό του έργο, έχει τιμηθεί από τον Δήμο Κορινθίων. Το δοκίμιό του για τον Οδυσσέα Ελύτη έλαβε κρατική διάκριση, ενώ το ποίημα «Φανταστική Γεωμετρία» περιελήφθη στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β΄ τάξης του Γυμνασίου.

Έργα του Δημήτρη Γαβαλά:

Ποίηση

Σπουδές. Αθήνα, 1973.
Μετάβαση στο Όριο. Αθήνα, 1974.
Ανέλιξη. Αθήνα, 1975.
Δήλος. Αθήνα, 1976.
Εσωτερική Αιμομιξία. Αθήνα, 1977.
Η Πάλη με το Άρρητο. Αθήνα, 1978.
Ελεγείο. Αθήνα, 1979.
Τα Εξωστρεφή. Αθήνα, 1980.
“Η Του Μυστικού Ύδατος Ποίησις“. Αθήνα 1983.
Το Πρόσωπο της Ευτυχίας. Κώδικας, Αθήνα, 1987.
Απλά Τραγούδια για έναν Άγγελο. Κώδικας, Αθήνα, 1988.
Φωτόλυση. Κώδικας, Αθήνα, 1989.
Ακαριαία. Κώδικας, Αθήνα, 1994.
Σύμμετρος Έρωτας Ή Τα Πρόσωπα του Αγγέλου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1996
Άγγελος Εσωτερικών Υδάτων. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1998.
Το Λάμδα του Μέλλοντος. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2003.
Ποιήματα 1973-2003: Επιλογή. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2004.
Ου Παντός Πλειν. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006.
Στη Σιωπή του Νου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2013.
Δίχως Μαγνητόφωνα Φωνόγραφους Δίσκους και Μαγνητοταινίες. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2016.

Δοκίμιο

Η Εσωτερική Διαλεκτική στη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη. Κώδικας, Θεσσαλονίκη, 1987. (σσ. 94).
Ψυχο-Κυβερνητική και Πολιτική: Αναλυτική Θεώρηση του Πολιτικού Φαινομένου. Κώδικας, Αθήνα, 1989. (σσ. 40).
Αισθητική και Κριτική Θεωρία των Αρχετύπων: Θεωρητικά Κείμενα και Εφαρμογές. Κώδικας, Αθήνα, 1999. (σσ. 202).

Μετάφραση – Εισαγωγή – Σχόλια
Nicoll, M. Ψυχολογικά Σχόλια στη Διδασκαλία του Γκουρτζίεφ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1997. (σσ. 96).


Επιστημονικά Βιβλία

Πρότυπα και Χαρακτήρας Κυβερνητικών Συστημάτων: Συμβολή στη Θεωρητική Κυβερνητική – Ένα Μαθηματικό Μοντέλο. Πάτρα, 1977 και Αθήνα, 1993 . (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 250).
Η Θεωρία Κατηγοριών ως Υποκείμενο Πλαίσιο για τη Θεμελίωση και Διδακτική των Μαθηματικών: Συστημική Προσέγγιση της Εκπαίδευσης. Πάτρα, 2000. (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 350).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 1: Μη-συμβατική Ανάλυση, Ασαφή Σύνολα, Η έννοια της Μη-διακριτότητας. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2005. (σσ. 190).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 2: Πρώτη Μύηση στη Θεωρία Κατηγοριών. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2006. (σσ. 330).
Το Αρχέτυπο του Τυχερού Παιχνιδιού: Για την Τύχη, τη Μαντική και τη Συγχρονότητα Σύμφωνα με τις Απόψεις των C. G. Jung και M.- L. von Franz. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006. (σσ. 280). (Σε συνεργασία).
On Number’s Nature. Nova Publishers, NY, 2009 (pp. 70).
Συστημική: Σκέψη και Εκπαίδευση – Συμβολή στο Ζήτημα της Εκπαίδευσης. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011. (σσ. 310).
Αρχετυπικές Μορφογενέσεις. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2012.
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 3: Για τη Φύση του Αριθμού. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2012. (σσ. 360).
Αρχέτυπο: Η Εξέλιξη μιας Σύλληψης στον Τομέα της Γνώσης. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2015. (σσ. 320).
Κυβερνητική: Αναζητώντας την Ολότητα. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2016. (σσ. 400).

Κρατικά Σχολικά Βιβλία
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στην Α΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1997.
Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Β΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2015.
Λογική: Θεωρία και Πρακτική για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2008.
Μιγαδικοί Αριθμοί. Κεφάλαιο στο: Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.



Δημοσίευσε επίσης πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για θέματα εκπαίδευσης, πολιτικής, λογοτεχνίας κτλ.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.